Het was alweer een paar jaar geleden dat ik House Of Lords aan het werk zag in Weert, toen de Nederlandse wegen bedekt waren onder een dikke sneeuw- en ijslaag en de zaal amper half gevuld was. Muzikaal stond dat optreden echter als een huis, en ik zou voor vanavond niet anders verwachten, want House Of Lords �s gewoon een uitstekende live-band. Dus de wijk genomen naar Zoetermeer, naar het welbekende Cultuurpodium Boerderij. Daar speelt de band met maar liefst twee voorprogramma's die ik beide nog niet ken. Ook wel eens verfrissend dus ik kijk er wel naar uit.

Het Duitse Gloryfull opent voor een vrij lege zaal, ik denk dat er hooguit 30 mensen binnen zijn. Ik zie een energieke band, die een melodieus soort metal speelt, met een zanger die in de hogere regionen iets wegheeft van Geoff Tate, en een tweetal verdienstelijke gitaristen. Dat de band het aanwezige publiek in het Duits toespreekt is voor niemand een probleem. De band speelt een aardige set van rond de 40 minuten en gaat voldaan, een eveneens voldaan publiek achterlatend, van het podium om even later openhartig te kletsen en signeren bij de merchandise stand. Jammer dat het geluid echt erbarmelijk was (zonder uitversterkte drums klonk het als een oefenruimte-show).

Dan komt even later het Engelse Estrella het podium op. Eigenlijk verwacht ik verrast te worden, omdat Engelse vrienden hoog opgaven over deze band. Wanneer ze hun set openen (overigens nog steeds met een erbarmelijk geluid) zie ik vier zelfverzekerde en actieve gasten die 'happy rock' spelen, met meedein- en meezingrefreintjes. Dat is op zich een prima repertoire voor een voorprogramma waar ik best mee uit de voeten kan. Maar na twee nummers neem ik spontaan een rookpauze. De zanger is een kloon van een aantal zangers. Ik zie DNA van Joe Elliott, Steven Tyler, David Lee Roth en Bon Jovi, maar met een aanstellersvermogen van hier tot ginder en kleding uit de jaren tachtig. De gitarist staat continu druk te doen met standjes � la Steve Vai en Slash, maar deze knaap moet eerst leren zijn instrument te beheersen, want het soleerwerk, voorzien van dezelfde aanstellerige poses, is van een dermate laxerend gehalte dat de tweede rookpauze zich aandient. Uiteindelijk houd ik het nog twee nummers vol en geniet van de aankondiging dat het laatste nummer er aan komt. Het is me een raadsel dat er mensen zijn die fan van deze band zijn..het zal dus wel aan mij liggen.

Dan de hoofdact. House Of Lords heeft inmiddels al een imposante en langdurige carri�re achter de rug en bracht niet zo lang geleden het album Precious Metal uit in een bezetting die alweer jaren bijeen is. Naast zanger James Christian treffen we gitarist Jimi Bell, bassist Chris McCarvill en drummer BJ Zampa. Het optreden begint met een drietal nummers zonder Christian, en wel onder de naam Maxx Explosion. Het drietal bracht enkele maanden terug een prima debuut-cd uit en speelt hiervan ook precies de drie nummers die ik graag live wil horen. Na een korte pauze zwelt het intro aan en verschijnt Christian op het podium en zet een set in waarin alles gebeurt wat een hardrockconcert goed maakt. Het geluid is eindelijk op orde.

Ik heb plaatsgenomen voor de neus van gitarist Jimi Bell, die ruim anderhalf uur lang mij opnieuw bewijst een fantastische gitarist te zijn. Goede sound, een vingervlugheid die onnavolgbaar is en ��n brok niet aflatende energie.

Christian is geweldig bij stem en haalt alles met schijnbaar gemak. Maar ook de backing vocals, door de drie andere heren ingevuld, is van hoog (meerstemmig) niveau. Dat maakt dat de nummers direct herkend worden door het publiek, dat enthousiast meezingt en meeklapt wanneer het moment zich er voor leent.

Meestal zijn solo's in een concert saai of niet goed. Maar niet bij House Of Lords. BJ Zampa laat namelijk horen dat een drumsolo met een doordachte structuur bestaat en voert die op een idioot goede manier uit. Vervolgens mag Chris McCarvill laten horen wat een goede bassolo is en mag Jimi Bell laten horen welke geluiden je allemaal uit een gitaar kunt krijgen in een solo die gekenmerkt wordt door vliegende vingers en gierende (maar samenhangende) tonen.

Van de laatste cd speelt de band een drietal nummers, en daarnaast een gebalanceerde bloemlezing uit het eerdere oeuvre. Op het moment dat het laatste nummer is afgelopen, en Christian aankondigt dat men zo nog even de zaal in komt voor een babbel en een foto kijk ik op mijn horloge en zie dat er in no time een dikke anderhalf uur zijn verstreken. Kijk, dat kenmerkt voor mij een goed concert, en House Of Lords bevestigt vanavond wederom dat het (zeker in mijn ogen) ��n van de beste en strakste livebands is in het genre.

Setlist Maxx Explosion:
1. Devil's Locomotive
2. Beat Aroud The Bush
3. Battle

Setlist House Of Lords:
1. Sahara
2. Big Money
3. Cartesian Dreams
4. Love Don't Lie
5. Come To My Kingdom
6. Permission To Die
7. Demon Wheel (bassolo)
7. I'm Free
8. Swimming With The Sharks
9. Drumagogery (drumsolo)
10. Can't Find My Way Home
11. Rock Bottom
12. I Wanna Be Loved
13. Gitaarsolo
14. Pleasure Palace
15. S.O.S. In America
16. Slip Of The Tongue