Vijfentwintig jaar. Zoveel tijd is er inmiddels al verstreken sinds de release van de klassieker Seventh Son Of A Seventh Son. Aangezien Iron Maiden tussen de albums in ook graag nog tourt, doet de band dit de laatste tien jaar met tournees die in het teken staan van de klassiekers. Op de Maiden England tournee betekent dit dat wordt teruggegrepen naar de setlist en het decor van de Maiden England '88 dvd die onlangs is uitgekomen. In Nederland strijkt het gezelschap neer in de Ziggo Dome in Amsterdam.
Nadat het publiek het matige voorprogramma Voodoo Six heeft moeten doorstaan schalt rond kwart voor negen UFO's Doctor Doctor door de speakers. De fans weten wat dat betekent: het gaat beginnen! Na een kort filmpje vlamt de band gelijk met Moonchild, de opener van het eerdergenoemde album. "Vlammen" moet ook letterlijk genomen worden, want de band heeft vanavond aardig wat pyro bij. Vuurwerk en metershoge vlammen komen dan ook regelmatig terug in de show.
De setlist van vanavond bestaat zoals gezegd uit klassiekers. De tournee staat in het teken van de Maiden England '88 dvd, waardoor de setlist ook gelijkenissen vertoont. Can I Play With Madness, The Trooper (waarbij Bruce natuurlijk verkleed is en met vlag wappert), The Number Of The Beast, Run To The Hills, Wasted Years, ze komen allemaal voorbij zoals je wel kan verwachten. Slechts twee nummers van na 1988 worden gespeeld. Natuurlijk de meezinger Fear Of The Dark, maar veel verrassender is de toevoeging van het prachtige Afraid To Shoot Strangers., wat ook gelijk de enige semi-ballad in de setlist is. Natuurlijk zal iedereen vinden dat er nummers missen, maar de band heeft simpelweg teveel goede nummers om allemaal live te kunnen spelen. Opvallende afwezige is overigens wel Hallowed Be Thy Name, die voor het eerst sinds 1982 ontbreekt. Wellicht dat Phantom Of the Opera daarvoor in de plaats is gekomen, wat ongetwijfeld toch ook velen tevreden stelt.
Al dit moois wordt vol overgave gebracht door Bruce Dickinson en zijn mannen. Na al die jaren zit de band nog altijd vol energie, wat goed te zien is op het podium. Dickinson en bandleider/bassist Steve Harris zien alle hoeken van het podium, en voordat je er erg in hebt staan ze weer aan de andere kant. Maar ook de drie gitaristen lopen geregeld rond, al houden zij zich iets meer aan hun vaste kanten in het decor. Dickinson is nog altijd goed bij stem, maar het geluid laat het vanavond toch wat afweten. Vooral in het begin van de show is dit toch wel wat onder de maat als de bas en drums lijken te overheersen. Gelukkig wordt het na enkele nummers wel een stuk beter, maar perfect wordt het zeker niet. Vooral de solo's zijn minder goed te horen dan gewenst.
Gelukkig is de show zelf wel helemaal in orde. De fraaie lichtshow zorgt ervoor dat iedereen het wel goed kan zien en de filmcrew brengt het ook goed in beeld voor de twee schermen die aan de zijkant hangen, zodat ook de mensen achterin de zaal nog wat close-ups zien. Maar wat zou een Iron Maiden show zijn zonder Eddie? Juist ja, geen Iron Maiden show. De mascotte is natuurlijk veelvuldig aanwezig. Bij ongeveer elk nummer verandert het doek achteraan het podium, om telkens een andere bekende illustratie te laten zien. Tijdens Run To The Hills komt de lopende Eddie het podium op, om ruzie te maken met gitarist Janick Gers en mee te drummen met Nicko McBrain.Tijdens het toch al magistrale Seventh Son Of A Seventh Son verschijnt Eddie achter de drumkit in de gedaante van de binnenkant van het gelijknamige album, namelijk met glazen bol. Opvallend is dat tijdens dit nummer nu ook eens toetsenist Michael Kenney achter een orgel te zien is, bovenop de stellage. Normaal staat hij achter de schermen, uit het zicht van de fans. Het hoogtepunt van de avond komt natuurlijk tijdens Iron Maiden's lijflied, waarin de hoes van Seventh Son helemaal tot leven komt met een metershoge, bewegende Eddie, inclusief foetus. Kortom, precies zoals destijds ook op de tournee in 1988, maar dan nog wat groter.
Na Iron Maiden gaat zoals altijd wel het licht even uit, want de show is bijna ten einde. Als de befaamde speech van Winston Churchill uit 1940 dan uit de speakers komt klinkt natuurlijk weer een hard gejuich, want de band komt terug voor een toegift. Aces High knalt er vervolgens keihard in, waarna de band moeiteloos overgaat naar The Evil That Men Do. Afgesloten wordt er met een van de oudste nummers, Running Free, waarop Bruce nog even het publiek laat meezingen en probeert een drumsolo bij Nicko los te peuteren. Een mooi einde van wederom een erg goed optreden van deze legendarische band.
Setlist:
1. Moonchild
2. Can I Play with Madness
3. The Prisoner
4. 2 Minutes to Midnight
5. Afraid to Shoot Strangers
6. The Trooper
7. The Number of the Beast
8. Phantom of the Opera
9. Run to the Hills
10. Wasted Years
11. Seventh Son of a Seventh Son
12. The Clairvoyant
13. Fear of the Dark
14. Iron Maiden
Toegift:
15. Aces High
16. The Evil That Men Do
17. Running Free
Klik op de foto's voor grotere versies
Meer foto's zijn te vinden op onze Facebook pagina