Vanwege een verlate of uitgelopen soundcheck van Dimmu Borgir (welke nog bezig is ten tijde dat de deuren opengaan) beginnen de mannen van Turbowolf pas met soundchecken op het moment dat ze eigenlijk hun show moeten beginnen. We krijgen dus eerst een soundcheck te zien, waarna de band 3 minuten van het podium verdwijnt om vervolgens de (iets ingekorte) set te spelen. De spacey rock van deze Britten klinkt best aardig en het enthousiasme van de zanger/toetsenist is aanstekelijk, maar toch vraagt een ieder zich af waarom Korn in godsnaam deze band als voorprogramma heeft meegenomen. Het past namelijk totaal niet bij Korn.
Wat ook niet bij Korn past is Dimmu Borgir. De extreme metal van deze Noren heeft inmiddels een drastische symfonische wending genomen en klinkt, net als Turbowolf, totaal anders dan de nu-metal van Korn. Ook Dimmu Borgir wordt door het publiek wat lauw ontvangen. Is het het gemis van ICS Vortex, of is er wat anders aan de hand? Het komt allemaal vrij tam over, ondanks dat de muziek toch vrij extreem is. Fans van het oudere werk komen aan hun trekken met ondermeer Spellbound (by The Devil), Mourning Palace en Puritania, maar de nieuwe cd komt enkele dagen na het optreden uit en ook daarvan komen alvast wat nummers terug in de setlist.
Aangezien Dimmu Borgir tussen de shows met Korn ook nog haar eigen headlineshows doet, staat de band vanavond ook met volledig decor op het podium. Dat is toch vrij uniek voor een voorprogramma, maar het geeft tenminste wat om naar te kijken. Het witte bont van ondermeer gitarist Galder (met pornosnor) en frontman Shagrath springt gelijk in het oog, al verkleedt de zanger gedurende de show zich vaker dan Lady Gaga. Ik betwijfel of Dimmu Borgir hiermee veel nieuwe fans onder de Kornaanhang heeft gewonnen, maar de show krijgt waarschijnlijk betere respons voor eigen publiek.
Na de rare keuzes voor de voorprogramma's doorstaan te hebben is de zaal (die behoorlijk gevuld is, maar de balkons zijn gesloten) klaar voor Korn. De tour staat in het teken van de nieuwe cd III: Remember Who You Are, waarvan ondermeer Oildale (Leave Me Alone) en Let The Guilt Go de revue passeren. Toch zijn het, net als bij de meeste shows, de oude nummers waar het publiek compleet wild van wordt. Bij Korn gebeurt dat ondermeer op Blind, Freak On A Leash en afsluiter Got The Life. Bij zulke nummers lukt het niemand om nog stil te blijven staan. Ook als de band er ineens een cover van Metallica's One tussendoor gooit kan er op luid gejuich gerekend worden.
De show van Korn is visueel wel wat minder aantrekkelijk dan die van Dimmu Borgir, maar wel energieker. Net als bij Dimmu Borgir blijven de ingehuurde krachten netjes op hun plek achteraan het podium staan (of is de regel dat je bij Korn dreadlocks moet hebben om vooraan te mogen komen?), maar frontman Jonathan Davis (die bij het begin van de toegift nog even de doedelzak tevoorschijn haalt), gitarist Munky en bassist Fieldy zijn goed op dreef aan de voorzijde. Ze zijn niet alleen goed op dreef, ze klinken ook goed, het licht is goed, kortom het optreden is gewoon goed. Na wat tegenvallende albums is Korn gewoon weer lekker bezig, zowel op plaat als op de buhne.
Setlist Korn:
1. 4 U
2. Right Now
3. Pop A Pill
4. Here To Stay
5. Oildale (Leave Me Alone)
6. Falling Away From Me
7. Did My Time
8. Let The Guilt Go
9. Somebody Someone
10. Throw Me Away
11. Freak On A Leash
12. Helmet In The Bush
13. Blind
Toegift:
14. Shoots And Ladders / One
15. Clown
16. Got The Life
Setlist Dimmu Borgir:
1. Xibir
2. Spellbound (By The Devil)
3. Dimmu Borgir
4. Gateways
5. Chess With The Abyss
6. The Serpentine Offering
7. Puritania
8. Progenies Of The Great Apocalypse
9. Mourning Palace
10. Perfection Or Vanity
Klik op de foto's voor grotere versies
.jpeg){kind=small}
