Weken van voorpret volgden, totdat begin november bekend werd dat frontman Tom Araya onder het mes moest. De zanger/bassist had in de loop der jaren zijn rug dusdanig beschadigd met optredens dat het zo niet langer kon. De hele tour werd verschoven, en in maart 2010 zou Slayer alsnog naar Tilburg komen. Begin januari bleek echter dat Araya nogmaals geopereerd moest worden, waardoor ook de tour in maart niet door zou gaan. De hele tour werd verschoven naar de zomermaanden. 2 en 3 augustus waren de nieuwe datums voor 013. Maanden van speculatie over of Slayer niet weer zou cancellen volgden, en zelfs tot vlak voordat de band het podium op 2 augustus moest betreden werden er grappen gemaakt dat men pas zou geloven dat Slayer echt zou komen als de band op het podium stond.
En toen kwam Jan-Chris de Koeijer van Mojo het podium op om te melden dat het optreden wederom niet doorgaat. Kerry King was deze keer de figuurlijke boosdoener, want de gitarist was met uitdrogingsverschijnselen na een voedselvergiftiging in het ziekenhuis opgenomen.
Het concert van 3 augustus zou echter gewoon doorgaan, wist de zaal al spoedig te melden. Wederom worden tot vlak voor de aanvangstijd grapjes gemaakt of de band nu wel zou komen opdagen, maar de cynische ondertoon in de grappen begint nu echt zorgelijke vormen in aanneemt. Om ongeveer half tien kan iedereen weer opgelucht ademhalen, want het licht gaat uit en Dave Lombardo neemt plaats achter de drumkit. Spoedig verschijnen ook de gitaristen ten tonele, waarbij King eerst wat achterop bij de versterkers blijft staan. Maar zodra opener World Painted Blood goed op gang is staat ook de kale gitarist weer vooraan het podium. Naast het titelnummer krijgen we nog twee tracks van de inmiddels al een jaar oude "nieuwe" cd voorgeschoteld, waarna het tijd is voor oud materiaal.
Op een vorige tour kwam nog heel Reign In Blood aan bod, maar zodra Araya de titel van War Ensemble schreeuwt weten de fans dat ze deze avond goed zitten. Heel de klassieker Seasons In The Abyss wordt namelijk gespeeld! De snikhete 013 wordt gelijk nog een paar graden warmer, en de pit een standje heftiger. Slayer is nooit de meest aantrekkelijke band geweest om live te zien, maar vanavond is de band nog iets statischer dan voorheen. King mag dan fit genoeg zijn om op te treden, hij is toch zichtbaar nog niet helemaal 100% in orde. Gelukkig tast het zijn gitaarspel niet echt aan, al maken alle bandleden hier en daar nog wel eens een schoonheidsfoutje. Tom Araya doet het sinds zijn operaties ook wat rustiger aan, maar bij de weinige woorden die hij tussen de nummers door spreekt blijkt wel dat hij erg blij is om in 013 te staan.
Na bijna een jaar wachten en de afgelaste show van de dag ervoor verwachten de fans dat Slayer deze avond nog wat extra's doet. Helaas blijft het bij de standaard setlist, en nadat Seasons klaar is komt de band nog terug voor een paar klassiekers, met Angel Of Death als echte einde. En zo verlaat Slayer na een krappe 5 kwartier alweer het podium. Misschien was de show niet zo lang als men had gehoopt, toch was het wel weer retegaaf.
Setlist:
1. World Painted Blood
2. Hate Worldwide
3. Beauty Through Order
4. War Ensemble
5. Blood Red
6. Spirit in Black
7. Expendable Youth
8. Dead Skin Mask
9. Hallowed Point
10. Skeletons of Society
11. Temptation
12. Born of Fire
13. Seasons in the Abyss
Toegift:
14. South of Heaven
15. Raining Blood
16. Aggressive Perfector
17. Angel of Death
Klik op de foto's voor grotere versies