Iets na 7 uur begon After Forever. Ze volgden de jaren 80 hardrock op van Highway Chile, die het podium het uur ervoor onveilig gemaakt hadden. Gelijk al bij de opkomst was te zien dat de band wel zin in had om op dit festival te spelen. Het publiek is er echter een stuk anders dan bij normale concerten die de band geeft, maar dat mocht de pret niet drukken. De band speelde erg lekker, en de stem van Floor Jansen is live net zo geweldig als op de albums. Het publiek vond het ook zeker leuk, echter duurde het wel even voordat de band het publiek goed mee kreeg. Dat kwam waarschijnlijk doordat de meesten voor Uriah Heep of Di-Rect kwamen, wat toch heel ander soort bands zijn.
Op een festival is het geluid toch altijd een stuk minder dan bij een normaal concert. Tevens helpt het niet dat het in een grote tent gehouden werd, maar al met al was het geluid toch zeker niet slecht. In het begin had Floor wat problemen met het geluid. En buiten was het nog licht en dat merk je dat goed in de tent, want er hangt dan toch een andere sfeer dan dat het donker is in de zaal.
De band speelde een goeie mix van oude en nieuwe nummers. Van Decipher werden onder andere Monolith Of Doubt, The Key, Emphasis en een van de My Pledge Of Allegiance delen gespeeld. Van het debuutalbum Prison Of Desire kwamen onder meer Semblance Of Confusion, Follow in the Cry en Ephemeral voorbij. Tevens besloten ze nog een cover van Iron Maiden's The Evil That Men Do te spelen, wat door de meesten in de zaal natuurlijk wel herkend werd, en dat werd erg goed ontvangen. Al met al heeft de band een dik uur gespeeld geloof ik.
Na After Forever kwam de puberpunk van Di-Rect, wat ik deze keer maar heb overgeslagen...
       
|
      
|
.jpeg){kind=small}
