Rammstein had aangekondigd op te treden met als support een special guest. Dit bleek de Italiaanse band Exilia te zijn. Dit viertal heeft een zangeres met een krachtige, wat rauwe stem. Zij is zonder twijfel de grootste kracht op het podium. Met haar lange blonde dreads is Masha echt een verschijning te noemen. Ik had ze nooit eerder gehoord. De muziek heeft wat invloeden van Korn en Slipknot, maar wel gematigder.

Al met al best aangenaam om te luisteren, maar het kan mij niet echt bekoren. Nadat de single Stop Playin’God langskwam werd aangekondigd dat er nog 1 nummer gespeeld zou worden voordat Rammstein kwam. Er werd weer eens duidelijk dat in een voorprogramma spelen eigenlijk maar een ondankbare taak is, want pas na die mededeling werd het publiek wakker. Nadat Exilia een half uur de zaal opgewarmd had, begon het wachten op Rammstein.

Ik heb Rammstein tot nu toe alleen 2 keer gezien op een festival, ik was dus zeer benieuwd wat ze er bij een concert van zouden maken. Nou meteen vanaf aanvang zat de sfeer er goed in. Ik ken maar weinig bands die een zaal zo kunnen opzwepen.

Rond 21.15 uur gingen de zaallichten uit en kwamen er mannen het podium op in uniform. Zij schenen met lange zaklampen over het podium en in het publiek. Dat zette meteen de blikken op scherp. De tonen van het eerste nummer zetten in: (ik zou bijna zeggen “uiteraard”) Reise, reise! Een hele goede keuze om mee te openen. Het podium werd zichtbaar. Niet echt verrassend, maar bijna noodzakelijk: een soort van fabriek van licht en bouwwerken. In het midden stond een verhoging waarop het drumstel stond. De 2 gitaristen begonnen bovenop maar konden met liftjes naar beneden toe. De zanger kwam door een deur uit de verhoging. Show is toch wel 1 van de belangrijkste elementen bij een concert van Rammstein.

Uiteraard werd vanaf het eerste ogenblik meteen het vuurwerk erbij betrokken. Behalve de vuurwerkknallen en de gasbranders die een terugkerend fenomeen waren, zijn enkele punten toch wel apart het noemen waard. Bij het nummer Mein Teil werd ook wel iets bijzonders verwacht en we werden niet teleurgesteld. Zanger Till kwam op als kok met een grote kookpot, compleet met slachtoffer (in een zwart pak met rode lichtgevende ogen). De pot werd halverwege het nummer verhit door een gasbrander die Till bediende. Het slachtoffer rende daarop aan het einde van het nummer behangen met vuurwerk over het podium. Tijdens diverse nummers stonden diverse bandleden in vuur en vlam en ook de vuurballen naar het mengpaneel waren wederom geweldig om te zien. Dat het publiek ook genoot van de show was wel te merken aan de manier waarop er meegezongen werd met nummers als Rein Raus, Ohne Dich, Du Hast en Ich Will.

In totaal passeerden 9 nummers van de nieuwe cd de revue. Het viel hierbij op dat de nieuwe nummers vlakker overkwamen dan de nummers van de oudere cd’s. Het leek wel of de kracht en energie gehalveerd werden bij de nieuwe nummers.

Ook heb ik nog wel een opmerking over de setlist keuze. De afsluiter van de avond was het nummer Stripped. Dat begrijp ik toch niet helemaal. Dit nummer is niet echt één van de bekendste en krachtigste nummers. Persoonlijk had ik liever gezien dat er afgesloten zou worden met bijvoorbeeld Rammstein, Du Hast of Ich Will.

Om 23.00 uur was ook de 2e toegift afgelopen en kan ik alleen maar concluderen dat een concert van Rammstein toch altijd de moeite waard blijkt. Voor een band die ik op cd niet tot mijn absolute favorieten kan rekenen, behoort hun liveshow toch zeker wel tot de top. Het is een zeer professionele band en ik vind niet dat het feit dat ze de laatste jaren wat meer Mainstream zijn geworden ten koste gaat van de performance. Er straalt veel kracht van het podium af en ik had niet het gevoel dat ze “even een concert afwerkten”.

Setlist:
Reise, reise
Links
Keine Lust
Feuer Frei
Rein Raus
Morgenstern
Mein Teil
Stein Um Stein
Los
Moskau
Du Riechst So Gut
Du Hast
Sehnsucht
Amerika

Rammstein
Sonne
Ich Will

Ohne Dich
Stripped