Omdat twee bands die beiden headlinen niet genoeg zou zijn, hebben Slayer en Slipknot ook nog een opener meegenomen. Mastodon is de naam van dit Amerikaanse gezelschap, en onlangs werd hun nieuwe album Leviathan unaniem met veel lof ontvangen. Echter, op Dynamo Open Air dit jaar kwam het allemaal niet zo goed over als op het album. Deze keer was het beter. Het geluid was in ieder geval een stuk beter dan op Dynamo, en de band had niet te kampen met wind die het geluid deed wegwaaien. Zowel materiaal van hun nieuwste als van hun vorige album (Remission) kwam in het half uurtje wat de band speelde voorbij, wat volgens mij voor velen een goede kennismaking was met, zoals collega Rascul het omschreef, de revolutie genaamd Mastodon.
Na Mastodon werd het podium snel klaargestoomd voor het achtkoppige gezelschap uit Iowa: Slipknot. Zoals wel bekend zijn ze meestal met z'n negenen, maar sampler Craig Jones was er niet bij vanwege een operatie. Weinig mensen zullen hem echt gemist hebben, want er was niet veel van zijn afwezigheid te merken aan de rest van de band. De podiumpresentatie was energiek, de muziek hard, maar het geluid liet te wensen over. De percussie overheerste overduidelijk in het geluid, waardoor de overige instrumenten een stuk minder te horen waren. Ook leek het allemaal wat teveel routine te worden voor de band. Tussen de vele nieuwe nummers als Pulse of the Maggots, Duality en The Blister Exists door kwamen ook de oude vertrouwde nummers als People = Shit, Spit It Out (waarbij natuurlijk weer iedereen moest gaan zitten en tegelijk omhoog springen) en The Heretic Anthem. Omdat er nog een band stond te wachten was het na een kwartiertje of vijf alweer gedaan.
Slayer stond net als Mastodon eerder dit jaar op Dynamo, dus de Slayerfans kregen dit jaar een dubbele portie. Net als Slipknot speelde Slayer ongeveer 75 minuten. En net als bij Mastodon was ook bij Slayer het geluid een stuk beter. Ook speelde de band dit keer een stuk strakker. Maar dan nog is Slayer gewoon altijd Slayer, en is dus nagenoeg altijd hetzelfde. In 1 stuk door raggen ze de nummers door de boxen. Niet dat dat de pret mag drukken, overigens. De setlist van Slayer bracht niet echt veel verrassingen. Alle bekende nummers als War Ensemble, Season in the Abyss, Angel of Death en Raining Blood (inclusief bloedregen) passeerden natuurlijk de revue. En ook dat leek de fans niets uit te maken, want de moshpits waren er niet kleiner om. Slayer overheerste duidelijk de avond, en daarom zullen er weinig getreurd hebben dat zij in Rotterdam de afsluiter waren op deze co-headline tour.
|
Setlist Slipknot: 1. Prelude 3.0 2. The Blister Exists 3. (sic) 4. Disasterpiece 5. Three Nil 6. Vermillion 7. Iowa 8. The Heretic Anthem 9. Duality 10. [515] 11. People = Shit 12. Spit it Out 13. Wait and Bleed 14. Surfacing |
Setlist Slayer: 1. Disciple 2. War Ensemble 3. At Dawn They Sleep 4. Fight Till Death 5. Mandatory Suicide 6. Hallowed Point 7. Dead Skin Mask 8. Seasons In The Abyss 9. Chemical Warfare 10. Hell Awaits 11. South Of Heaven 12. Angel of Death 13. Postmortem 14. Raining Blood |
Slayer:
Slipknot:
Mastodon:
.jpeg){kind=small}
