Vrijdag 30 maart:
Zodra ik op Goede Vrijdag de poorten van Paaspop 2018 ben gepasseerd, word ik begroet door een blaasgezelschap, dat luidkeels Nirvana's Smells Like Teen Spirit ten gehore brengt. Dat is alvast een goed begin. Vervolgens geeft de Johnny Cash-tribute Def Americans om vier uur 's middags in de gezellige rockkroeg Thunderbolt het echte startschot van het Paasfestijn. Het is hier goed vertoeven met een flesje bier in de hand, meezingend met country-klassiekers als Folsom Prison Blues, doch de plicht roept.
Om half vijf treedt in de geheel vernieuwde, verbeterde en (helaas) helemaal naar de andere kant van het terrein verplaatste Phoenix namelijk de eerste 'metalfan-verantwoorde' band aan. De langharige hippie-hardrockers van DeWolff zetten met slechts n gitaar, drums en orgel een massieve sound neer. Kersverse songs van het aankomende album Thrust, die een prima eerste indruk maken, worden afgewisseld met ouder materiaal. Hoogtepunten zijn wat mij betreft de grotendeels instrumentale bluesrocker Tired Of Loving You en de stampende afsluiter Don't You Go Up The Sky. Af en toe zorgt het trio tijdens of tussen de nummers voor wat interactie met het publiek. Overwegend wordt echter aan een stuk doorgespeeld. De tent is redelijk tot goed gevuld, al had voor DeWolff de oude, kleinere Phoenix ook volstaan.
Op de koning van Brabant, Guus Meeuwis, moeten de loyale onderdanen tot zondag wachten, maar vandaag vereert een regionale prinses ons alvast met een bezoek. Als veertienjarig meisje kreeg Anneke van Giersbergen paardrijles in de in de backstage-area van Paaspop gelegen manege en naderhand kwam ze als gewone, lokale festivalbezoeker bandjes kijken als De Dijk en Normaal. Sindsdien heeft Anneke regelmatig zelf met succes op de podia van Paaspop gestaan en ditmaal treedt ze op met haar nieuwe band VUUR. Net als op het verdienstelijke debuutalbum In This Moment We Are Free - Cities draagt de roodharige zangeres de songs live met haar prettige stemgeluid en imponerende zanglijnen. Als om te benadrukken dat VUUR haar 'heavy' uitlaatklep is, draagt de thuisfavoriete met een roodbruine Gibson SG ook als derde gitarist een steentje bij aan het totaalgeluid. Hoewel de eigen composities van VUUR best de moeite waard zijn, stelen uiteindelijk toch twee oude The Gathering-klassiekers de show, maar dat is dan ook (nog steeds) het beste werk uit Van Giersbergens rijke loopbaan. Enig smetje op het puike concert is dat de keyboards en achtergrondvocalen van een bandje af komen.
Arcane Roots maakt een vreemde mengeling van (onder andere) progressieve metalcore en sfeervolle, elektronische muziek, waarbij de toonzetting tussen en tijdens songs vaak compleet omslaat. Desondanks zijn de tot dusver uitgebrachte (mini-)albums van dit Britse trio zeer de moeite waard, want de melodien blijven zowel tijdens de harde als de zachte passages lekker in het gehoor liggen. Op het podium blijkt de formatie het vandaag eveneens waar te kunnen maken, al zijn drie muzikanten eigenlijk te weinig om deze complexe composities, waaronder het nog niet op plaat verschenen Landslide, naar het podium te vertalen. Tijdens deze 'live'-show komt dan ook behoorlijk wat muziek van band af. Desondanks verdient Arcane Roots een groter publiek dan een half gevulde, niet al te grote Jack Daniel's-tent. Ook is het jammer dat het optreden overlapt met het concert van Avatar, waardoor ik vanavond al vroeg afscheid moet nemen van deze vreemde, doch talentvolle driemansformatie.
Zodra ik een voet zet in de beduidend grotere Phoenix kan ik meteen de extra sterke oordopjes tevoorschijn halen. Hoewel de tent mager bezet is, heeft het er alle schijn van dat Avatar zich in een volgepakt voetbalstadion waant. Het opgekrikte volume blijkt echter een andere reden te hebben, want de extraverte, geschminkte zanger annex spreekstalmeester Johannes Eckerstrm kondigt aan dat Paaspop bij deze is omgetoverd in een metalfestival en dat Schijndel is omgedoopt in "Avatar Country". Die boodschap zet de Zweedse formatie kracht bij met dwingende uitvoeringen van krakers als Paint Me Red en The King Wants You. De show biedt daarnaast ook ruimte voor enkele rustige, breekbare momenten (zoals Tower) en biedt veel afwisseling. The Eagle Has Landed is een hoogtepunt, maar eigenlijk kunnen we dat wel van elk nummer zeggen. Een klein uur lang werkt de betovering en verandert de Phoenix inderdaad in Avatar Country.
Bij de bekendmaking van het programma van Graspop Metal Meeting 2018 baarde de Vlaamse organisatie opzien met de boeking van The Bloody Beetroots Live (niet te verwarren met 'The Bloody Beetroots DJ-set'). Heeft een elektronische act wat te zoeken op een metalfestijn? Op basis van het concert op Paaspop luidt het antwoord: "Nou, misschien." The Bloody Beetroots bestaat 'live' uit drie personen, namelijk een drummer en twee leden die afwisselend dj'en, een (bas)gitaar vasthouden, schreeuwen of zingen. Het resultaat is vooral luid en zal door de gemiddelde grootouder vast en zeker worden betiteld als 'herrie'. Een nummer als Crash gaat daarbij wel degelijk richting metal. Andere tracks zijn eerder dansbaar. Persoonlijk vind ik er niet veel aan en op Graspop zal ik The Bloody Beetroots Live dan ook aan me voorbij laten gaan.
Vandaag is voor Zeke een bijzondere dag, want voor het eerst in veertien jaar ligt er een nieuw studio-album van de Amerikaanse formatie in de winkel. Hellbender is een gedegen comebackplaat, maar helaas is het optreden op Paaspop minder geslaagd. Zowel de kersverse songs (zoals All The Way) als oude krakers (zoals Slut) verzanden door de slechte mix en de zwakke vocalen in een ondoorgrondelijke geluidsbrei. De hardcorepunkband jaagt er in recordtempo een karrevracht korte songs doorheen, waaronder een razendsnelle coverversie van de Kiss-klassieker Shout It Out Loud. Weinig Paaspopbezoekers nemen op dit late tijdstip, na middernacht, de moeite om Zeke te checken en nog minder mensen blijven tot het einde van de show. Ik kan de wegblijvers en weglopers geen ongelijk geven, al vermaken een paar handenvol liefhebbers (waaronder een held in een elektrische rolstoel) zich toch kostelijk in de pit voor het podium. Na zo'n drie kwartier, inclusief toegift, houdt Zeke het uiteindelijk voor gezien en zit de openingsdag van Paaspop er op. Nu alleen nog bij het verlaten van de parkeerweide met de auto uit de modder zien te komen!
