Als rond de klok van acht uur Let Me Entertain You van Robbie Williams door de luidsprekers schalt, weten we dat Helloween op het punt staat om te beginnen. Al snel zijn alle twijfels over de intenties van de Duitse formatie verdwenen. De groep opent op spetterende wijze met zijn twee beste nummers, het dertien minuten lange Halloween en de (bescheiden) hitsingle Dr. Stein. In de openingstrack delen Michael Kiske en Andi Deris (en in mindere mate Kai Hansen) de leadvocalen en dat levert geen enkel probleem op.

Weliswaar vind ik Kiskes stem persoonlijk mooier, met name in de hoogste (falsetto) regionen, terwijl Deris in zijn vertolking van de Engelse teksten een (nog) iets irritanter accent aan de dag legt, maar toch pakt de wisselwerking tussen beide vocalisten goed uit. De nummers van Helloween lenen zich uitstekend voor het gebruik van meerdere zangers en de stemmen van Kiske en Deris passen heel behoorlijk bij elkaar. Alleen op de momenten dat Kiske de lagere tweede stem voor zijn rekening neemt, pakt de samenwerking wat minder sterk uit. Daar kunnen de heren nog verder op oefenen.

Hoewel Michael Kiske indertijd Helloween op vervelende wijze verliet en Andi Deris zijn opvolger was, blijkt er geen sprake te zijn van ook maar de minste wrevel tussen beide zangers. Ze wisselen continu grappen en complimenten uit, zingen elkaars nummers vol enthousiasme en omarmen elkander zelfs. Ook de rest van het gezelschap maakt een opgewekte indruk. Alleen gitarist en bandleider Michael Weikath heeft gedurende het ganse optreden een chagrijnige gelaatsuitdrukking, maar dat is altijd al zo geweest bij concerten van Helloween. Van Kai Hansens gezicht valt daarentegen overduidelijk af te lezen dat de rossige frontman van Gamma Ray met volle teugen geniet van de hereniging met zijn oude (en enkele nieuwe) bandmakkers.

Hansen staat twee keer volop in de schijnwerpers. Halverwege de show krijgen we een medley voorgeschoteld van speedmetalsongs uit de begintijd van de groep, waarin de gitarist (zoals destijds op de plaat) de leadzang op zich neemt. Vooral Ride The Sky en Heavy Metal (Is The Law) worden door het publiek in de vrijwel uitverkochte grote zaal van 013 luidkeels meegezongen. Tijdens de toegiften krijgt Kai Hansen bovendien als enige van de drie gitaristen van Helloween een eigen solospot toegewezen, waarbij een (animatie)filmpje van een vlieg op het grote videoscherm achter het podium het grappigste moment van de avond oplevert.

Dat videoscherm wordt sowieso uitstekend benut. De getoonde beelden zorgen ervoor dat de gespeelde nummers nog meer tot leven komen. Tussen de liedjes door zijn er regelmatig korte pauzes, waarin clipjes worden vertoond van de (speciaal voor deze tournee ontworpen) cartoonfiguren Seth en Doc. Die filmpjes missen weliswaar een echt gevoel voor humor, maar maken de noodzakelijke onderbrekingen toch wat aangenamer. De heren van Helloween brengen namelijk een bijna drie uur durende show, dus zal tussendoor weleens een plasje gepleegd moeten worden of een drankje genuttigd (naast de gebruikelijke dingen als het wisselen van instrumenten of kleding). Het is om dezelfde reden logisch dat de beide leadzangers Deris en Kiske niet aan elk nummer deelnemen, maar af en toe een nummer (in vocaal opzicht) solo ten gehore brengen.

Drummer Dani Löble krijgt op zeker moment tevens de mogelijkheid om even alle aandacht voor zich alleen op te eisen, met de bij rockshows gebruikelijke drumsolo... alhoewel, gebruikelijk en solo? Op het megagrote videoscherm is ditmaal Ingo Schwichtenberg te zien, de in 1995 helaas overleden originele drummer van Helloween. Dankzij de moderne techniek gaat Löble een drumduel (of -duet) aan met zijn illustere voorganger, wat een prachtig eerbetoon oplevert aan de veel te vroeg gestorven Schwichtenberg.

Door de (tijdelijke?) terugkeer van Kai Hansen is Sascha Gerstner gedegradeerd tot 'derde' gitarist van Helloween. Aanvankelijk lijkt zijn aanwezigheid weinig toe te voegen. Het vermoeden rijst dat hij er alleen nog bij is, omdat geen van zijn collega's het heeft aangedurfd om de boomlange Gerstner te vertellen dat hij zijn koffers mag pakken. Later op de avond bewijst de gitarist echter wel degelijk een meerwaarde te hebben, met name in enkele semi-akoestische stukken. Denk hierbij aan het intro en outro van het lange, epische Keeper Of The Seven Keys. Bij de door Deris en Kiske samen gezongen ballade Forever And One (Neverland) verzorgt Gerstner met zijn fraaie getokkel zelfs in zijn eentje de muzikale begeleiding.

Is er dan (op de wat stoïcijnse houding van Weikath na) niets negatiefs te zeggen over deze 'Pumpkins United'-show? Nee, eigenlijk niet. De setlist is nagenoeg perfect en brengt een goede mix tussen, enerzijds, de grootste meezingers van het razendpopulaire Keeper Of The Seven Keys-tweeluik uit eind jaren tachtig en, anderzijds, een rijtje krakers uit de andere periodes van het gezelschap. Het geluid is uitstekend. Bij de eerste show van de 'Pumpkins United'-tournee bleek Michael Kiske wegens ziekte gedeeltelijk te playbacken, maar vanavond was daar (voor zover wij gemerkt hebben) geen sprake van.

Het ruim bemeten podium met catwalk geeft de muzikanten alle ruimte om in beweging te blijven en zich aan de fans te tonen. De chemie tussen de zeven muzikanten op het podium is indrukwekkend en geen moment krijgen we de indruk dat deze tournee louter voor het geld wordt ondernomen. Wat ons betreft mag deze samenstelling van Helloween nog lange tijd doorgaan. Voor de zomer van 2018 staan reeds enkele buitenlandse festivalshows geboekt. Hopelijk komen daar ook een of meer optredens in de Benelux bij. Als je de huidige Europese tournee gemist hebt, laat een nieuwe kans dan niet aan je voorbijgaan, want alle thuisblijvers hadden ditmaal groot ongelijk!

Setlist:
1. Halloween
2. Dr. Stein
3. I'm Alive
4. If I Could Fly
5. Are You Metal?
6. Rise And Fall
7. Waiting For The Thunder
8. Perfect Gentleman
9. Medley: Starlight/Ride The Sky/Judas/Heavy Metal (Is The Law)
10. Forever And One (Neverland)
11. A Tale That Wasn't Right
12. I Can
13. Drumsolo Dani Löble/Ingo Schwichtenberg
14. Medley: Livin' Ain't No Crime/A Little Time
15. Why?
16. Sole Survivor
17. Power
18. How Many Tears

Eerste toegift:
19. Eagle Fly Free
20. Keeper Of The Seven Keys

Tweede toegift:
21. Gitaarsolo Kai Hansen
22. Future World
23. I Want Out

Meer foto's vind je op onze Facebook-pagina!