Rage begon de avond, zoals het voorprogramma meestal doet. Rage heeft net als Helloween een nieuwe plaat uit. Die van Rage heeft echter niks met konijnen te maken, het album heet Soundchaser, en we werden van dat album getrakteerd op onder andere War Of Worlds en het titelnummer. Natuurlijk was er ook ouder materiaal, van onder andere de vorige plaat Unity kwamen Set this World on Fire en Down, en uit een nog iets verder verleden kwamen klassiekers als Don´t Fear the Winter en Higher Than The Sky. Tussendoor zat er nog een drumsolo van Mike Terrana (die misschien toch wel iets te lang duurde) en een gitaarsolo van Victor Smolski. Beide waren goed om aan te horen, maar misschien wat ongepast aangezien Rage het voorprogramma was.
We mogen hopen dat Rage nog een keer als headliner naar Nederland komt, want als voorprogramma bij Helloween waren ze in ieder geval zeer geslaagd. De band was goed op dreef, en dus was het jammer dat het niet al te druk was in de 013. Aan de reacties van het publiek was dat echter niet te horen, want toen het tijd was voor de band om te stoppen en de lichten weer aangingen kreeg de band toch een behoorlijk applaus.
Tegen de tijd dat de lichten weer begonnen te doven en de intro begon was de zaal niet veel voller geworden, waarschijnlijk omdat de meeste mensen de bands al in Antwerpen of Hardenberg aanschouwd werden. Maanden voor de tour werd het al gefluisterd, Helloween zou meer ouwe nummers gaan spelen! Geen loze geruchten, want toen de leden enthousiast het podium kwamen bestormen zetten ze meteen de opener van de allereerste EP in, Starlight! Kippenvel schoot over mijn hele lichaam omhoog, en ineens was ik niet meer te houden. Deris beheerste de zanglijnen stukken beter dan ik dacht, het was meer dan uit te houden, en Sascha Gerstner laat zijn Kai's/Roland's voormalige plek meer dan waard te zijn. Het opeenvolgende nummer op de EP, Murderer, kwam meteen daarna. Door de rauwe stijl klompten de instrumenten een beetje samen tot 1 massa geluid, maar dat euvel werd gelukkig snel verholpen.
"Disease! disease! disease my friend, for this whole world in devil's hands!" De hoop om deze strofe ooit nog mee te brullen had ik allang opgegeven, maar jawel, het epische titelnummer van hun meest succesvolle albums ooit was de derde verrassing van de avond! Voeg daar Eagle Fly Free en Future World aan toe en je zou al kunnen spreken van een succesvolle avond. Gelukkig kwam er nog veel meer leuks langs van de latere albums, hoewel Chameleon en Pink Bubbles Go Ape natuurlijk weer overgeslagen werden.
De bandleden stonden allen heel enthousiast op het podium. Bassist Markus Großkopf huppelde, sprong en rende zoals altijd de hele tijd rond, Sascha verstaat zijn vak prima en de poses en uitstraling die hij aanmat zouden precies Kai kunnen zijn. Deris vermaakte het publiek tijdens en tussen de nummers door met überflauwe grappen, te flauw om nu te gaan herhalen. Alleen Weikath keek verveeld en ongeïnteresseerd het publiek in, alsof hij het allemaal al gezien heeft en niets liever zou dan dan thuis op de bank voor de tv hangen met een koud flesje pils in zijn hand.
Intussen vlogen favorieten als Hey Lord en If I Could Fly langs, alsmede oude livekraker Dr. Stein, die ze nu eindelijk wel eens uit de setlist mogen schoppen. De toegift viel ook lichtelijk tegen, een korte solo van Sascha, gevolgd door Sun 4 The World en het onvermijdelijke How Many Tears. Als ik dan even de setlist doorlees tel ik dat ze drie nummers uit de reguliere lijst hadden geschopt die avond. De eikels.
Setlist Helloween:
1. Starlight
2. Murderer
3. Keeper of the Seven Keys
4. Future World
5. Eagle Fly Free
6. Hey Lord
7. Forever and One
8. Open Your Life
9. Dr. Stein
10. If I Could Fly
11. Power
12. Back Against the Wall
Toegift:
13. Solo sascha
14. Sun 4 the World
15. How Many Tears
.jpeg){kind=small}
