Countess heeft de ondankbare taak om het spits af te bijten. De band draait al vijfentwintig jaar mee en mag met recht een cultgroep genoemd worden. De laatste jaren gaat het echter allemaal wat minder. Zo zijn de laatste paar albums niet om over naar huis te schrijven. Countess speelt daarnaast ook nog eens voor een vrijwel lege zaal. Als er twintig man staan te kijken, is het veel. In combinatie met het te grote podium en de futloze uitstraling van de bandleden, die er allemaal als een zak aardappelen bij staan, komt het optreden nogal armoedig over. Simpele, maar catchy oldschool-nummers als Heilig Vuur, Son Of The Dragon en Bloed In De Sneeuw komen beter tot hun recht tijdens de afterparty. De nieuwe nummers zijn bovendien van een wel erg middelmatig niveau en de cheesy keyboards kunnen beter achterwege worden gelaten. Een valse start! (Rik)
Mortuus tapt niet uit het blastende vaatje van landgenoten Marduk en Watain of de meeslepende melodien van Dissection. Het geluid dat hier vandaag tot stand komt is veel atmosferischer en minimalistischer. Niet verkeerd, maar wellicht is Mortuus niet de juiste band op de juiste plaats, want de muziek slaat niet over op het publiek. Daarvoor blijft de door de gitaarriffs aangedreven muziek te veel in het midtempo hangen. (Wessel)
Wiegedood is de band waar ik het meest van verwachtte. Het optreden is echter ronduit teleurstellend. Niet dat de band daar zelf veel aan kan doen overigens. Het geluid is namelijk rampzalig slecht, tot zichtbare ergernis van met name gitarist Gilles Demolder, die druk aan het gebaren is naar de geluidsman en het halve optreden met zijn rug naar het publiek staat om met de moed der wanhoop de apparatuur af te stellen. De leadgitaar is nauwelijks te horen en ook de zang komt nauwelijks boven de schelle kakofonie aan klanken uit. Gaandeweg wordt het iets beter, maar het blijft een aanfluiting. Het enige dat de bandleden te verwijten valt, is dat ze zich hierdoor zodanig uit hun concentratie laten halen dat ze zichtbaar gefrustreerd op de planken staan. Daar schiet het publiek ook niets mee op natuurlijk. Erg jammer dus, want de nummers die voorbijkomen (onder andere het machtige Svanesang van het debuut en Ontzieling en Smeekbede van de onlangs verschenen opvolger) klinken op plaat in ieder geval fantastisch. (Rik)
Na het door geluidsproblemen ontsierde optreden van Wiegedood vrees ik ook voor de eclectische folk/psychedelische/avant-garde black metal van A Forest Of Stars. Deze stijlvolle Britten (stuk voor stuk in klassiek ogend kostuum gestoken) staan immers met zeven personen op het podium! Gelukkig valt het geluid, ondanks wat problemen in de afstemming bij het eerste nummer, erg mee. (Wessel)
De groep trapt opmerkelijk genoeg niet af met materiaal van het goed ontvangen, nieuwste album Beware The Sword You Cannot See, maar met het zestien minuten durende, afsluitende nummer van Opportunistic Thieves Of Spring, het album waarmee de band zichzelf in 2010 op de kaart wist te zetten. Na een kalme opbouw ontvouwt het nummer zich na een minuut of vijf pas echt. Eigenlijk maakt A Forest Of Stars muziek om in het donker te beluisteren, met een goede hoofdtelefoon en geen afleidingen. Met behulp van sfeervolle videoprojecties slagen de Britten er echter redelijk in om de eigenaardige en beklemmende sfeer van de albums ook live te reproduceren. Vooral het schitterende, bizarre Gatherer Of The Pure maakt indruk. De Tim Burton-achtige animaties gaan perfect samen met de muziek.
Na zes uitgesponnen tracks neemt het curieuze gezelschap afscheid, om vervolgens terug te keren voor een encore in de vorm van het oudje Female, afkomstig van het debuut. Ondanks de matige opkomst een bijzondere afsluiter. (Rik)
Met dank aan Kriss Indricean voor de foto's.
