Zaterdag 17 december

Terwijl er op vrijdag nog een lange rij voor de deur staat, kun je op zaterdag direct naar binnen. In de matig gevulde kleine zaal (vijftig mensen) staat Undivided op het podium. Het hardcore/punktrio uit New York is aan het touren met Komah en Pro-Pain, die we later op de dag nog tegenkomen. Het is de laatste gig van de rondreis. Vocaal bieden de Amerikanen niets bijzonders (een niet onderscheidende mix van cleane en extreme vocalen), maar in meerdere nummers duiken toch wel gave riffs op. Met name de tragere, groovy passages maken indruk. De snellere stukken klinken te generiek.

Op de tweede dag van het festival is er een zeer gevarieerd aanbod van bands. Punk, hardcore, groove, death, gothic, black, doom, heavy, dark metal, rock en goregrind zorgen ervoor dat er voor ieder wat wils is. Der Weg Einer Freiheit heeft eindelijk eens geluk met de geluidsman bij een optreden in Nederland. Eindelijk komen de melodieuze tremoloriffs van Nikita Kamprad en Sascha Rissling goed door. Het is zodoende genieten van de drie lange tracks Einkehr, Der Stille Fluss en Zeichen. Vocaal is het wat minder overtuigend, maar instrumentaal is het overweldigend. Knap hoe ze met z'n drieën (drummer Tobias Schuler levert een topprestatie) de kosmische (black) metal uit de studio live neerzetten. De bijval vanuit de zaal neemt dan ook steeds verder toe. Der Weg Einer Freiheit is een vroeg hoogtepunt van de tweede festivaldag en zit inmiddels in de studio om de opvolger van Stellar (2015) op te nemen.

Wat de mannen van Komah vooral goed doen, is zich enthousiast presenteren en publiekscontact maken. De zuiderburen krijgen de zaal echter nog niet aan het springen. Daarvoor mist het songmateriaal nog een doorslaggevende punch. Toch is het wel lekker meebewegen op de groove metal van het vijftal Belgen.

Het optreden van Schammasch is vooral een mistige aangelegenheid. Dat past wel bij de sfeervolle, spirituele 'black' metal van de Zwitsers. Nagenoeg onherkenbaar voeren ze hun bijna meditatieve show op. Slechts een passende, minimale lichtvoering onderscheidt de schimmen van elkaar. Onder andere Concensus, Metanoia en Golden Light passeren de revue. Het geluid is iets modderig en vlak waardoor de riffs een bepaalde scherpte missen. Het is vooral een aangenaam optreden als je je laat meevoeren door de muziek.

Het cultgezelschap Insanity Reigns Supreme draait al sinds 1989 mee en staat garant voor een eigenzinnige mix van grimmige death en doom metal die vandaag prima uit de verf komt. De Belgische groep heeft veel aandacht besteed aan de aankleding van de show. Af en toe verschijnt Claudia Michelutti (Valkyre) om kort haar melodieuze zang te laten gelden. Gruntende voorman Criz James neemt na elke track een flinke slok van een glas troebel sap en voert samen met de anderen een theatrale en overtuigende show op met een prima afgesteld geluid voor een iets meer dan de helft gevulde kleine zaal.

Het optreden van Memoriam kent op verschillende manieren twee gezichten. De entiteit die eerder dit jaar opgericht is als eerbetoon aan de overleden Bolt Thrower-drummer Martin 'Kiddie' Kearns brengt op 20 januari een 7" uit met daarop Surrounded By Death en het lompe Drone Strike. Met deze nieuwelingen, alsmede Resistance, kan het in groten getale opgekomen publiek nog niet veel, maar als de Bolt Thrower-klassiekers Spearhead, Powder Burns en Inside The Wire aan bod komen, dan is er veel meer bijval en beweging in de grote zaal. Bijzonder is het moment dat tijdens laatstgenoemde Karl Willetts gezelschap krijgt van Dave Ingram, een uniek moment in de deathmetalhistorie.

Een van de hoogtepunten op Eindhoven Metal Meeting is Harakiri For The Sky. Vanaf het begin met Calling The Rain gaan de bandleden op in de melancholische post-black metal. Behalve III: Trauma komt ook het zelfgetitelde debuut aan de beurt met Lungs Filled With Water. Het maakt eigenlijk niet uit welk nummer er gespeeld wordt. De fans zingen mee en na afloop klinkt het "We want more". Derhalve een prima optreden van de Oostenrijkers.

Met Caronte waan je je op het Roadburn Festival in Tilburg. De doom met cleane zang van de Italianen werpt je terug in de tijd. De door Black Sabbath, Electric Wizard en Saint Vitus geïnspireerde, door baslijnen bepaalde muziek van de drie broers Bones en drummer Mike de Chirico is enerzijds een vreemde eend in de bijt, maar komt als een welkome afwisseling. Er zijn voldoende liefhebbers in de zaal die het wel kunnen waarderen.

"Good evening Eindhoven, we are Hell. We are from England, a country formerly of Europe." De met doornenkrans gekroonde David Bower heeft de lachers al snel op zijn hand, maar krijgt lang niet iedereen mee. Er is wat in- en uitloop bij de theatrale, soms aan King Diamond herinnerende show van de heavymetalformatie die al in 1982 het levenslicht ziet. Something Wicked This Way Comes is een prima opener en ook The Age Of Nefarious en On Earth As It Is In Hell doen het goed, alsmede meezingers The Quest en Plague And Fyre. Blasphemy And The Master komt wat minder uit de verf alsmede de wat tragere nummers waarin Hell de focus lijkt te verliezen. Acteur David maakt veel contact met het publiek en met de choreografie van de andere bandleden zit het ook wel goed. Hell zorgt voor een vermakelijke shows en wint fans, al was de act lang niet aan iedereen besteed.

Een stampvolle zaal volgt de verrichtingen van Bölzer, voornamelijk van die van frontman Okoi Thierry Jones. De zanger/gitarist produceert samen met houthakker Fabian Wyrsch een volle, primitieve sound en houdt de volle zaal in zijn greep. De setlist bestaat uit The Archer, C.M.E., I Am III, Roman Acupuncture, Spiritual Athleticism en Entranced By The Wolfshook. Qua show is er niet veel te beleven, maar de rauwe metal weet veel handen op elkaar te krijgen.

De ervaren rotten van Pro-Pain maken er een feest van en dat is knap aangezien ze niet voor een hardcorepubliek staan op te treden. Gary Meskil en co revancheren zich voor het wat plichtmatige optreden op Speedfest 2015. Foul Taste Of Freedom, In For The Kill en Make War Not Love zorgen voor veel beweging en het feest is compleet als ook de mannen van Undivided en Komah op het podium verschijnen om mee te spelen.

Het optreden van Valkyrja is agressief en razend. De heren staan flink te headbangen, al neemt de intensiteit gedurende de set wel wat af. Het geluid staat aan de erg harde kant, waardoor het wat minder aangenaam is om alles te blijven volgen. De uitvoering is dik in orde, al is het jammer dat er geen show-element is. Er zijn helaas wat technische problemen, maar met een van de vijf bandleden tijdelijk op halve kracht raast de Zweedse blackmetalformatie onverminderd hard door. De zaal is goed gevuld, maar het publiek reageert niet echt uitbundig.

Absoluut hoogtepunt van Eindhoven Metal Meeting 2016 is Moonspell. Nergens was de opkomst zo hoog als bij de Portugezen. In een recente pol op Metalfan.nl gaven lezers al aan dat dit de band is waar ze het meest naar uitkeken. Van voor naar achter zingen de fans mee met Opium, Awake, Raven Claws (laatstgenoemde met de excentriek uitgedoste Mariangela Demurtas (Tristania) op het podium) en uiteraard Full Moon Madness. Behalve dat het album Irreligious in zijn geheel gespeeld wordt, komen voorafgaand aan Full Moon Madness nog Vampiria en favoriet Alma Mater en bod. Fernando Ribeiro grapt voorafgaand aan Ruin & Misery: "The next song defines the career of Moonspell." De vaste showelementen tijdens Vampiria (cape) en Herr Spiegelmann (spiegels) komen voorbij. Er zijn weinig verrassingen, maar Moonspell voldoet ruimschoots aan de verwachtingen en Irreligious blijft een van de sterkste albums van de Zuid-Europese band.

De met bloed besmeurde mannen in het wit van General Surgery maken er een mooi feest van met oude krakers als Viva! Blunt Force Trauma en Slithering Maceration Of Ulcerous Facial Tissue (uit het demotijdperk). Als de technische problemen bij een van de gitaristen tot het verleden behoren, gaat de duim omhoog en zorgt de goregrind voor een moshpit tijdens Premutating The Permutations. Vijftig minuten grind is wel veel van het goede, maar een select gezelschap vermaakt zich opperbest met de mix van death en grind van het legendarische vijftal.

Er zijn al een paar vreemde eenden in de bijt langsgekomen, maar de meest bijzondere is toch wel Tiamat. De Zweden waren ook in 2013 al van de partij, maar zorgden toen voor gemengde reacties. Dat is in 2016 ook zo, maar ze brengen het er wel beter vanaf. Met metal heeft het al jaren niets meer te maken. "This is music to my ears. Your kids will love it", roept Johan Edlund. De zelfverzekerde frontman maakt zich er bij de twijfelaars er niet populairder op, maar maakt samen met zijn medemuzikanten er een zeer aangenaam optreden van. Muzikaal is het dik in orde met Will They Come?, Cain, Misantropolis, Wings Of Heaven en Vote For Love als sterkst uitgevoerde tracks. Op verzoek schijnt iedereen met zijn lampjes van de telefoon nog even aan het einde van het optreden en als verrassing komt tijdens het afsluitende The Sleeping Beauty Fernando van Moonspell nog even meezingen.

Nog een vreemde eend in de bijt: Emptiness. Op 20 januari komt Not For Music uit, het nieuwe album waarop de Belgen nog minimalistischer te werk gaan dan op voorgaand werk. Ambient soundscapes bepalen samen met de fluistergrunts de sfeervolle, donkere, nihilistische muziek. Beslist iets om naar uit te kijken. Emptiness maakt in een goed gevulde kleine zaal een positieve indruk met een unieke sound.

Ondanks de vermoeidheid nemen velen de moeite om bij Batushka te gaan kijken. De onherkenbaar in priestergewaden gehulde Polen spelen na een half uur uitstel nummers van het veelbesproken debuut Litourgiya (2015) en doen dat goed. De presentatie is enerzijds statisch, anderzijds heeft de liturgie iets eerbiedigs en daarmee tevens iets intrigerends. De aankleding van de show is geheel in stijl, met schedels en kaarsen. Slechts de frontman beweegt. Zo opent (en sluit) hij de eredienst met een wierookvat en gebaart hij af en toe met zijn armen. De combinatie van orthodoxe koorzang (door een drietal) en sfeervolle, trage black metal met korte, snelle passages blijft aanzwellen en is voor de ene bezoeker een kennismaking en voor de andere een interessante afsluiting van een succesvolle editie van Eindhoven Metal Meeting.