Het eveneens vorig jaar verschenen Sv liet een opmerkelijke terugkeer horen naar de oersound van deze band. Bestaande uit n nummer van bijna drie kwartier was deze ambient/drone/sludge (door liefhebbers liefkozend dreamsludge gedoopt) een oefening in minimalisme, om uiteindelijk uit te bouwen tot een eindeloos aanhoudende climax. Ook The Stone Is Not Hit By The Sun, Nor Carved With A Knife (wat er wl met de betreffende steen gebeurt, blijft onduidelijk) wijkt met drie nummers en een totale lengte van tachtig minuten af van het nieuwere, meer songgerichte materiaal.
Toch is dit album een stuk minder traag qua opbouw dan zijn jaargenoot. Terwijl Sv zich laagje voor laagje ontvouwt, valt dit album met The Stone meteen met de deur in huis. Na een paar akoestische gitaaraanslagen zet de band een loodzwaar mammoetritme in dat bijna twintig minuten lang voortdendert. Toch wil het nummer maar niet beklijven. Hoewel Nadja zoals altijd een prettige, zware sound weet te creren, mist deze track de opbouw naar een aardverschuivende climax.
Het hierop volgende The Sun klokt zelfs vijfendertig minuten. Het is een exercitie in monotonie, want ook hiervoor geldt dat de basis van repetitief, traag drumwerk, stroperige riffs en monsterlijk logge basritmes over de gehele lengte intact blijft. Halverwege volgt weliswaar een intermezzo, waarin het drumwerk wegvalt en noisy gitaarambient het voortouw neemt, maar vanaf dan ploegt de track zich voort naar het eind. Toch werkt de eentonigheid hier juist wel goed, wellicht juist omdat de herhaling zo onontkoombaar is.
Met het afsluitende, ruim twintig minuten durende The Knife laat Nadja een andere kant van zichzelf horen. Deze track is veel minder zwaar en bevat vooral lichte ambient, voorzien van enkele onheilspellende geluidseffecten die zo uit American Horror Story lijken te komen. Toch straalt het nummer vooral een serene en vredige sfeer uit. Ook nu geldt de lengte echter als belangrijkste euvel. Door het ontbreken van een spanningsboog kabbelt het album doelloos naar zijn einde.
Hoewel ik Nadja absoluut een warm hart toedraag, is The Stone Is Not Hit By The Sun, Nor Carved With A Knife een van de minder sterke releases van de laatste jaren. Het is zeker geen faliekante misser, zoals de erbarmelijke samenwerking met OvO op The Life And Death Of A Wasp, maar ook ver verwijderd van de magie van platen als Bliss Torn From Emptiness en Thaumogenesis. Dit album is dan ook vooral geschikt voor de echte verzamelaars. Mensen die onbekend zijn met de muziek van Nadja doen er beter aan om bij bovengenoemde platen te beginnen.
Tracklist:
1. The Stone
2. The Sun
3. A Knife
.jpeg){kind=small}
