Occulte black metal van Amerikaanse bodem, dat is waar Nightbringer voor staat. Terra Damnata is de vijfde full-length van de band, die begon bij het kleine Full Moon Productions en inmiddels onderdak heeft gevonden bij Season Of Mist. Het is mijn eerste kennismaking, maar aangezien vocalist/gitarist (en tegenwoordig ook bassist?) Naas Alcameth twee jaar geleden met Akhlys - een van zijn vele andere projecten - het fantastische, gitzwarte album The Dreaming I afleverde, zijn de verwachtingen hoog.

Terra Damnata is weliswaar minder geniaal dan bovengenoemd album, maar dat wil niet zeggen dat het een slechte plaat is. Integendeel zelfs. De orthodoxe black metal, die vanuit conceptueel oogpunt vol theologische en esoterische diepgang zit, wordt met een haast ongekende intensiteit en mate van urgentie gebracht. Funeral Mist is een nadrukkelijke referentie, met name in de verwrongen riffs, maar Nightbringer is ook niet wars van Franse invloeden (Merrimack, Deathspell Omega, Blut Aus Nord). Het complexe, gelaagde karakter van de muziek roept ook herinneringen op aan Emperor, hoewel Nightbringer het zonder symfonische toestanden weet te stellen.

Met de onnavolgbare opener As Wolves Amongst Ruins wordt de luisteraar direct wakker gebeukt. Dissonante, vurige riffs strekken zich als kronkelende slangen uit in alle denkbare richtingen. Het razendsnelle drumwerk van Menthor neigt naar Marduk, terwijl liefst drie vocalisten als een predikerskoor uit de diepste krochten van de hel hun onheilige boodschap over ons onzalige zielen heenbulderen. Wanneer Nightbringer alle remmen losgooit, is de band op zijn sterkst. Zo zijn het fantastische Let Silence Be His Sacred Name en Serpent Sun ware precisiebombardementen die hun uitwerking niet missen. Het is maar goed dat er in nummers als Misrule en Inheritor Of A Dying World af en toe gas wordt teruggenomen, anders is Terra Damnata wel erg veel om in ��n keer te verteren.

Een nadeel aan Terra Damnata is dat de productie niet helemaal uitgebalanceerd is. Vooral Of The Key And Crossed Bones heeft te lijden onder een nogal vreemde mix, waarin het gitaargeluid af en toe bijna lijkt weg te vallen. Hoewel de sound krachtig is, klinkt Terra Damnata ook wel erg druk. Muzikaal gezien valt er echter geen speld tussen te krijgen. Wie zijn dagelijkse portie black metal het liefst zo intens mogelijk heeft, haalt met dit album een goede kandidaat in huis.

Tracklist:
1. As Wolves Amongst Ruins
2. Misrule
3. Midnight's Crown
4. Of The Key And Crossed Bones
5. Let Silence Be His Sacred Name
6. Inheritor Of A Dying World
7. The Lamp Of Inverse Light
8. Serpent Sun