Het Duitse blackmetallabel Eisenwald Tonschmiede heeft in het verleden heel wat interessante releases uitgebracht. Werk van Agalloch, Germ en Alda, om maar wat namen te noemen. Daarnaast heeft het label een indrukwekkende catalogus aan vinyl-uitgaves opgebouwd. Drudkh, Fen en Forteresse zijn bijvoorbeeld enkele bands waarvan het label plaatwerk heeft uitgebracht. Er zijn echter ook wel eens albums die beter op de plank hadden kunnen blijven. Old Man�s Wynter van Mosaic bijvoorbeeld. Werkelijk alles op deze release klinkt achterhaald en middelmatig. En dan is een speelduur van 78 minuten een pijnlijk lange zit.

Old Man�s Wyntar verscheen al in 2014 op cd via Amor Fati Productions. Deze versie is opgepoetst en aangevuld met drie bonustracks. De vormgeving is buitengewoon fraai en er is alles uit de kast getrokken om het album visueel aantrekkelijk te maken. De muziek telt echter en die is weinig verheffend. Het label mag dan reppen van �een unieke mix van black metal, avant-garde, neo-folk, ambient en Neue Deutsche Todeskunst�, maar ik hoor vooral ellenlange passages jammerlijk geklaag, akoestisch gitaarwerk dat nergens toe dient en hier en daar een matige blackmetalpassage.

Het ruim twaalf minuten durende Onset Of Wyntar is tekenend. Het is een onsamenhangend nummer met een paar aardige versnellingen, maar ook veel nodeloze ambient-intermezzo�s die de vaart uit de muziek halen en nauwelijks iets toevoegen. Helaas blijkt Onset Of Wyntar nog het beste nummer van dit album. Daarna verzandt het geheel in semi-mysterieus geneuzel, maar van sfeer is nauwelijks sprake. Bij de laatste reguliere track (Glimmer) begin ik te knikkebollen. De eindeloos uitgerekte keyboardpassages werken namelijk slaapverwekkend. Dark ambient kan een geweldig genre zijn, maar alleen wanneer de uitvoerders weten waar ze mee bezig zijn. Luister maar eens naar het werk van Nordvargr of Lustmord.

Alsof dit nog niet genoeg is, volgen er ook nog drie bonustracks, die samen voor meer dan een half uur aan extra materiaal zorgen. Er zijn gastoptredens van het Duitse neoklassieke Nachtreich, Scorpios Androctonus (Crimson Moon, ex-Melechesh), Erik G�rdefors (Grift) en nog een reeks anderen. Desondanks valt er weinig te genieten. Ook Silent World, Holy Awe en Vom Ersten Schnee bestaan uit niets meer dan trage keyboardklanken en een dronken gewauwel dat waarschijnlijk voor filosofisch gemijmer moet doorgaan. Het twee�ntwintig minuten durende Silver Nights bevat gelukkig iets meer afwisseling, maar vormt ook een verre van coherent geheel. Conclusie: vooral links laten liggen, of je moet slaapproblemen hebben.

Tracklist:
1. Incipit: Geherre
2. Onset Of Wyntar
3. Im Winter
4. Snowscape
5. White Gloom
6. Black Glimmer
7. Silent World, Holy Awe (bonustrack)
8. Vom Ersten Schnee (bonustrack)
9. Silver Nights (bonustrack)