Voor een nieuw album van het Zweedse Nightrage mag je mij altijd wakker maken. Hoewel niet ieder werk van deze melodieuze deathmetalformatie even sterk is, valt de band � ondanks alle bezettingswisselingen - nooit op een misstap te betrappen. Dat is de verdienste van gitarist Marios Iliopoulos, de Griek die sinds jaar en dag de belangrijkste songwriter van de band is. The Venomous is alweer album nummer zeven in de reeks. Het is tevens de tweede full-length met frontman Ronnie Nyman in de gelederen, die op dit album krachtiger en minder onwennig klinkt dan op voorganger The Puritan.

Hoewel de frontman dus is gebleven, zijn er ook nu weer de nodige wisselingen van de wacht geweest. Zo hanteert Lawrence Dinamarca (bekend van onder andere Carnal Forge) sinds vorig jaar de drumstokjes. Ook gitarist Magnus S�derman is nieuw en vormt daarmee onderdeel van het snel groeiende leger aan gitaristen dat de band in de loop der jaren heeft gehad. Maar zoals die wisselingen voorheen weinig invloed hadden op de kwaliteit, zo is ook The Venomous van vertrouwd niveau. Door de toegenomen nadruk op prachtig, melodieus gitaarwerk en de iets afgenomen metalcore-invloeden kan deze plaat zich zelfs meten met topalbums als Insidious (2011) en Descent Into Chaos (2005), hoewel het briljante debuut Sweet Vengeance (2003) waarschijnlijk nooit meer ge�venaard zal worden.

De nieuwe plaat opent met het titelnummer, dat direct een verrassende kant van de band laat horen. Minder hakkend en zeer melodieus, met een niet te versmaden refrein dat zich al snel in het hoofd nestelt. Het is een stijl die vaker terugkomt en waarmee de band teruggrijpt op de eerste albums (zoals in de nummers In Abhorrence en Bemoan). Dat pakt goed uit, want hiermee legt Nightrage de nadruk op het schitterende gitaarspel, dat als vanouds vierentwintig karaats is. Met name in Trail Of Ghosts zijn de invloeden van het oudere werk goed te horen. Tijdens de snellere nummers (Metamorphosis: Day Of Wrath) voeren (neo-)thrashinvloeden de boventoon en moet ik regelmatig denken aan The Haunted (het oude werk) en vooral aan Dimension Zero. Wie bekend is met platen als Silent Night Fever (2002) en This Is Hell (2003) weet dat die vergelijking complimenteus is bedoeld.

The Venomous mag dan niet zo fantastisch zijn als het debuut, de band heeft wel een van zijn beste nummers ooit geschreven voor dit album. Dat is het ronduit geweldige The Blood, dat in een kleine vier minuten alle kwaliteiten van Nightrage etaleert. Vingervlug, melodieus gitaarwerk, een heerlijk hakkend ritme, een pakkend refrein en goed in de muziek ge�ntegreerde, groovende metalcore-invloeden. Ook wanneer we deze track buiten beschouwing laten, is The Venomous een heerlijk album. Liefhebbers van melodieuze death metal waarin gitaarwerk de boventoon voert, kunnen simpelweg niet om Nightrage heen. Een volwassen klinkend album dat divers genoeg is om ook op de langere termijn te blijven boeien. Petje af, mannen!

Tracklist:
1. The Venomous
2. Metamorphosis: Day Of Wrath
3. In Abhorrence
4. Affliction
5. Catharsis
6. Bemoan
7. The Blood
8. From Ashes Into Stone
9. Trail Of Ghosts
10. Disturbia
11. Desolation And Dismay
12. Denial Of The Soul