Nieuwe reviewers gezocht! Ruim twee jaar geleden reageerde ik op deze oproep. Het ontdekken van nieuwe bands en meer kunnen doen met mijn passie voor metal waren de beweegredenen. Nadat mijn eerste schrijfsel was geplaatst, werd ik gevraagd om een review te schrijven van Eldritch, het derde album van Saille. Tot dat moment kende ik de band helemaal niet. Die plaat is een meesterwerk. Inmiddels heeft Gnosis al een flink aantal luisterbeurten gehad en ook dit album blijkt een pareltje te zijn.
Eldritch overtreffen leek mij op voorhand vrijwel onmogelijk. Gnosis blijkt ook niet verder te gaan waar de voorganger stopte. Er is geen sprake van een echte stijlverandering, maar Gnosis laat wel een andere kant van Saille horen. De lijn vanaf het debuut Irreversible Decay (2011) naar Ritu (2013) en Eldritch (2014) is een logische. Vergeet Eldritch, zet de lijn opnieuw uit vanaf het debuut en beschouw Gnosis als derde album. De basis blijft melodieuze black metal en de unieke stijl is herkenbaar. De symfonische elementen zijn naar de achtergrond verdwenen en vallen in eerste instantie minder op. In die zin is Gnosis back to basic, minder episch, bruter en directer. Deze keuze pakt erg goed uit.
Saille staat garant voor fraaie composities. Eldritch vergeten kan uiteraard niet en meerdere passages borduren er wel op voort, of zijn in een soortgelijke vorm uitgewerkt. Denk hierbij vooral aan Aklo. Melodie en agressie zijn in ruime mate aanwezig en Gnosis geeft pas na meerdere luisterbeurten alle details prijs, zoals het slagwerk van Kevin de Leener in Prometheus. Het is een meesterwerk, bij voorkeur als geheel te beluisteren, maar de plaat bevat ook uitschieters. De eerste is het veelzijdige Blt, met inleidende zang van Niki Dierickx. De tweede is Before The Crawling Chaos, waarin juist wel wordt uitgepakt met orkestrale elementen. Verrassend is het instrumentale Magnum Opus. Het is geen interlude voor de afsluiter en daarom een opmerkelijke plaats voor een rustpunt, maar dat went wel.
Do you remember your first impressions of this world? The fear? The confusion? The pain? Of course you don't. Dit zijn de eerste woorden van Thou, My Maker. Naast het bieden van luisterplezier is een nieuwe plaat van Saille ook boeiend vanwege de teksten van frontman Dennie Grondelaers. Meest opvallende titel is Genesis 11:1-9, de toren van Babel. Ook Benei HaElohim (de zonen Gods, waaronder ook Satan) verwijst naar dit Bijbelboek; Genesis 6, vers 2 en 4. Het Prometheaanse denken versus de potentieel destructieve gevolgen daarvan staat centraal in de lyrics, die ook weer verschijnen op de vernieuwde website van Saille. Zo handelt de afsluiter 1904 Era Vulgaris over de Thelemische kalender van Aleister Crowley, ooit door sommigen als de slechtste man ter wereld beschreven.
Eldritch is wat mij betreft niet overtroffen, maar Gnosis doet er ook niet voor onder. Het grootste verschil tussen beide platen valt meteen op. De nieuweling heeft geen heldere sound en dat is de meest geuite kritiek op de voorganger. De overeenkomst tussen beide is dat de muziek geschreven is vanuit het gitaarperspectief en dat is anders bij de eerste twee platen, die gecomponeerd zijn door oprichter/toetsenist Dries Gaerdelen (nu gastmuzikant). Nieuwe reviewers worden overigens nog steeds gezocht.
Tracklist:
1. Benei HaElohim
2. Pandaemonium Gathers
3. Blt
4. Genesis 11:1-9
5. Before The Crawling Chaos
6. Prometheus
7. Thou, My Maker
8. Magnum Opus
9. 1904 Era Vulgaris
