Enkele jaren geleden bestond de Duitse rockformatie Axxis rond zanger Bernard Weiss en toetsenist Harry Oellers vijfentwintig jaar. Destijds vierde de groep dat met Kingdom Of The Night II, dat uit een Black- en White-editie bestond. De donkere variant had snelle hardrock, terwijl de witte editie de rustigere variant betrof. De groep wilde verschillende kanten van hun kunnen belichten, maar dat leidde er tegelijkertijd toe dat de witte editie te kampen had met een gebrek aan echt memorabele songs.
Drie jaar later weet de groep nog van geen ophouden met het nieuwe Retrolution; een plaat die zowel de harde als de rustige kant van de groep als vanouds combineert. Met de titel wil de band de hang naar en de liefde voor oudere muziekstijlen belichten. De mannen grijpen dan ook meer terug op invloeden van de jaren zeventig en tachtig. Het effect van die keuze is slechts beperkt, want Axxis heeft zich voor een groot deel van zijn carrire bediend van een meer traditioneel rock- en metalgeluid. Retrolution klinkt dan ook grotendeels zoals we de Duitsers uit Lnen kennen.
De plaat gevuld met aanstekelijke melodische metal trapt af met de interessante uptempo songs Burn! Burn! Burn! en All My Friends Are Liars. Met energieke ritmes en wild gitaarspel weten de nummers direct te activeren en de warme, aanstekelijke stem van Weiss klinkt weer als vanouds. Zijn stemgeluid, dat ergens tussen Saxons Biff Byford en ex-Civil War zanger Patrik Johansson inzit, bruist van het leven en heeft er in het verleden al vaker voor gezorgd dat simpele nummers veranderen in kleine meesterwerkjes. Ook op deze nieuwe plaat is zijn stem een bepalend element, dat ervoor zorgt dat een toch al niet onaardig nummer als All My Friends Are Liars uitgroeit tot een spetterende rocksong.
De openingsnummers beloven veel goeds en behoren misschien zelfs wel tot de beste nummers die de groep heeft geschreven. Dat hoge niveau houdt de band echter niet vast, hoewel echte dieptepunten uitblijven. De zoutloze ballad Burn Down Your House is een afknapper na die eerste paar klassesongs. Datzelfde geldt voor Do It Better en The World Is Mine. Het zijn op zich geen slechte nummers, maar memorabel zijn ze ook niet.
Gelukkig herpakt de groep zich met de jaren zeventig ballade Queen Of The Wind, waarin zanger Weiss wederom schittert en de uptempo songs Seven Devils en This Is My Day. Tekstueel laat de band tegen het einde van de plaat enkele steken vallen, maar qua musiceren zit het wel snor. Dat redt bijvoorbeeld het stevige nummer Heavy Metal Brother, dat met overweldigende toets- en gitaarsolos de tenenkrommende tekst doet vergeten.
Axxis levert met Retrolution een zeer solide plaat af. Hoewel niet alle songs van hetzelfde hoge niveau zijn, is er meer dan genoeg om liefhebbers van de groep gerust te stellen. Enkele van de nummers behoren wellicht zelfs tot het beste dat de groep tot op heden toe geproduceerd heeft. Dat is geen geringe prestatie voor een band die al zolang bestaat.
Tracklist:
1. Burn! Burn! Burn!
2. All My Friends Are Liars
3. Dream Chaser
4. Burn Down The House
5. Rock The Night
6. The World Is Mine
7. Do It Better
8. Queen Of The Wind
9. Seven Devils
10. This Is My Day
11. Somebody Died At The Party
12. Heavy Metal Brother
13. Welcome To My Nightmare
14. Demons Dare To Stay (Bonustrack)
