In ieder geval heb ik Screamer altijd al beschouwd als een van de betere bands van de golf van Scandinavische metalbands. Met het derde album Hell Machine blijkt het dus ook een van de meest kwaliteitvaste acts te zijn. Je kunt niet ontkennen dat High Roller Records altijd erg enthousiast is in het presenteren van oldschool metal, maar het resultaat kan erg wisselvallend zijn. Screamer is drie jaar na het vertrek van zanger/bassist Christoffer Svensson de klap te boven gekomen. Als vervangers zijn onbekende landgenoten Andreas Wikstrm en Fredrik Svensson Carlstrm aangetrokken en de verschillen met hoe de band in 2011 klonk, zijn vrij minimaal.
Ik moet toegeven dat het in 2011 verschenen Phoenix mijn voorkeur heeft, maar Hell Machine is een erg solide plaat geworden. Het geluid is helderder dan die van de voorganger. Op vocaal gebied merk je het verschil ook wel. Wikstrm zit duidelijk in het middensegment. Dat deed Svensson ook, maar hij trakteerde de luisteraar soms nog op lekkere uithalen. Zijn vervanger achter de microfoon doet het zeker niet slecht. Mede door zijn sterke zanglijnen is opener Alive een heerlijke track geworden. Er zit lekker wat vaart in en de gitaarharmonien zijn erg goed.
De eerste helft van dit album steekt sowieso lekker in elkaar. Het is je vertrouwde portie heavy metal, maar dan in elk geval goed gebracht. De onoriginaliteit lees je al terug in een titel als Lady Of The Night, maar dat doet niets af aan het gegeven dat het lekker meezingen is en dat luchtgitaar spelen erg uitnodigend is. Ik mag ook graag luisteren naar het ietwat meeslepende Warrior, maar daarna is het wel een beetje gedaan met de pret. Het slotakkoord (inclusief de video Monte Carlo NIghts) is lang niet zo leuk, omdat Screamer niet verder komt dan wat standaardriffs en voorspelbare zanglijnen. Toch is het goed om na zes jaar eindelijk weer eens wat van deze band te horen!
Tracklist:
1. Alive
2. On My Way
3. Hell Machine
4. Lady Of The Night
5. Warrior
6. Denim And Leather
7. Monte Carlo Nights
8. The Punishment
