Bathsheba mag dan op papier een nieuwe band zijn, de leden hebben hun sporen ruimschoots verdiend in de Belgische metalscene. Zo zijn zangeres Michelle Nocon en bassist Raf Meukens ook actief in Death Penalty (terwijl eerstgenoemde een verleden heeft in onder andere Serpentcult). Drummer Jelle Stevens heeft een verleden in Sardonis. Gitarist Dwight Goossens is wellicht nog het minst bekend. Hij beroert tevens de snaren bij de deathmetalband Disinterred, maar daarvan moet een eerste full-length nog het levenslicht zien. Met Bathsheba spelen de heren - en dame � logge, luidruchtige doom, met nadruk op occulte thematiek. En dat gebeurt op een zeer verdienstelijke wijze, waardoor het niet verwonderlijk is dat Svart Records er wel brood in ziet.

Het debuutalbum Servus bevat drie kwartier aan bijzonder fijne, stroperige doom. De sterkste troef is het contrast dat wordt gecre�erd tussen de diep ronkende gitaren en de mysterieuze, bijna dromerige vocalen van Nocon. Daardoor vertoont Batsheba wel wat gelijkenissen met bands als Lucifer en Sinistro. Met het sterke openingsnummer Conjuration Of Fire geeft Bathsheba al direct zijn visitekaartje af. Vooral de overgang die na een minuut of vijf plaatsvindt, is erg overtuigend. Het hierop volgende Ain Soph laat echter pas echt de kwaliteiten van Batsheba horen. Het is een ijzersterke track, met een onstuimig en intens begin (waarin de band koers zet richting Inter Arma-achtige post-metalwateren), een terugkeer naar mysterieuze doom en als kers op de taart een verrassende saxofoonpartij die een hoofdrol opeist.

Met het tien minuten durende, lekker traag opgebouwde Manifest laat de band horen ook in langere nummers oog te houden voor een goede spanningsboog. Het nummer verveelt ondanks zijn lengte geen seconde. Het relatief korte Demon 13 is dan weer wat steviger qua karakter � inclusief niet onverdienstelijke grunts van Nocon. Toch bevallen de trage nummers het best, zeker als die gepaard gaan met fraai gedrapeerd melodieus gitaarwerk. The Sleepless Gods is een mooi voorbeeld, hoewel dat nummer halverwege middels een stuwende versnelling ook weer wat meer richting post-metal neigt.

Servus is een debuutalbum geworden dat ertoe doet. Knap is dat de band met zijn sound absoluut weet op te vallen in het overvolle doomlandschap. Het bewijst des te meer dat dit genre in de lage landen momenteel enorm goed gedijt. Zo werden we in Nederland de afgelopen jaren al getrakteerd op fantastische debuutalbums van Ggu:ll en Izah, terwijl in Belgi� bands als Hemelbestormer en Oathbreaker aan de weg timmeren. Met dit album plaatst Bathsheba zich in dat illustere rijtje. Servus zou uitstekend tot zijn recht komen op Roadburn. Er zijn nog wat plekjes op de bill vrij, dus wie weet?

Tracklist:
1. Conjuration Of Fire
2. Ain Soph
3. Manifest
4. Demon 13
5. The Sleepless Gods
6. I At The End Of Everything