Het Duitse Todtgelichter timmert weliswaar al vijf albums aan de weg met zijn vrij bijzondere sound, maar is tot nu toe om onduidelijke redenen nooit opgemerkt door Metalfan.nl. Ook het meest recente album Rooms, dat al in het voorjaar van 2016 verscheen, heeft het nooit tot de redactie geschopt. Toch is het een plaat die het waard is om bij stil te staan, want de muziek van dit sextet is allesbehalve standaard. Todtgelichter beweegt zich voort in het grijze schemergebied tussen artistieke gothic, progressieve rock en post-blackmetal en lijkt zich bijzonder op zijn gemak te voelen in die liminale ruimte.

De muziek van deze band wordt weliswaar gecategoriseerd als avant-garde black metal, maar ik hoor vooral raakvlakken met een eigenzinnige gothicband als The Provenance (de Zweedse groep die in het vorige decennium unieke albums als How Would You Like To Be Spat At (2005) en Red Flags (2006) afleverde). De gelijkenis zit vooral in de zang van Marta J. Braun, die herinneringen oproept aan het bijzondere stemgeluid van Emma Hellstr�m. Daarnaast hebben beide bands ook het bijzondere karakter van de composities, die heel wat luisterbeurten vragen, met elkaar gemeen. Door het lichtelijk schizofrene karakter van de muziek moet ik overigens ook af en toe aan Ram-Zet denken, hoewel Todtgelichter minder extreem is in zijn contrasten.

Met de acht minuten durende opener Ghost geeft een band een mooi visitekaartje af. Het is een spannende, veelzijdige track, vol tegendraadse ritmes. Het rustige, melancholische middenstuk (bestaande uit kalm akoestisch gitaarwerk en onheilspellende samples) is heel natuurlijk in het nummer verweven. Ook de rest van Rooms wordt gekenmerkt door volwassen, dynamische composities, waarin veel te ontdekken valt (Schrein, 4JK). Nu eens met de nadruk op groovende basritmes en cleane zang (Shinigami), dan weer gecentreerd rondom bijtende blackmetalscreams (zoals in het lichtelijk Lifelover-achtige Zuflucht).

Toch voert Todtgelichter zijn experimenteerdrang soms iets te ver door. Zo klinkt het rare elektro-experiment Necromant als een verlaten spookkermis uit nachtmerries. Ook het kerkorgel dat af en toe opduikt, is niet helemaal in balans met de rest van de muziek. Hoewel Rooms dus een intrigerend album is, is de diversiteit van het materiaal af en toe iets te veel van het goede. Todtgelichter loopt bovendien het risico tussen wal en schip te vallen. Voor blackmetalliefhebbers is het materiaal te gothic, voor gothic-liefhebbers te fel, en voor progressieve metalfans te duister. Toch verdient Rooms een kans, al is het alleen maar omdat we al genoeg clich�bands hebben en eigenzinnigheid best beloond mag worden.

Tracklist:
1. Ghost
2. Schrein
3. Lost
4. Shinigami
5. Necromant
6. Zuflucht
7. 4JK
8. Origin
9. Pacific