Het is op zijn zachtst gezegd een bont gezelschap dat schuilgaat achter Sinsaenum. Want wie verwacht nu van de bassist van Dragonforce (Fr�d�ric Leclercq) en voormalig Slipknot- en Murderdolls-drummer Joey Jordison dat zij samen een black/deathmetalband beginnen? Toch bleek Leclercq al langer met het idee rond te lopen. In 2010 worden de plannen concreter als hij St�phane Buriez (Loudblast) weet te strikken voor zijn band. Toch duurt het nog tot 2016 voordat het balletje echt begint te rollen voor Leclercq. Hij raakt in contact met Jordison, die onder de indruk is van de tracks en zijn drumdiensten aanbiedt. De status als sterrenensemble wordt verder onderstreept door de betrokkenheid van vocalisten Attila Csihar (Mayhem) en Sean Zatorsky (D��th). Bassist Heimoth (Seth) maakt de line-up compleet.

Zo�n imponerende line-up zorgt natuurlijk voor hoge verwachtingen, zeker omdat de bandleden in interviews niet onder stoelen of banken steken hoe trots ze zijn op hun werk. Het moge duidelijk zijn dat Echoes Of The Tortured dan ook niet zomaar een debuutalbum is. De band lost de verwachtingen echter grotendeels in. Het album bevat eenentwintig nummers, maar daarvan bestaat de helft uit korte, instrumentale intermezzo�s, die soms wat aan de klassieke symfoblack van Dimmu Borgir en Cradle Of Filth doen denken (Excommunicare, Torment). De echte nummers bevatten invloeden uit de death en de black metal, waarbij ter referentie vooral namen als Behemoth (het massieve), Deicide (het gitaarwerk) en Morbid Angel (de venijnige solo�s) opkomen.

Met nummers als Splendor And Agony, Final Curse en Condemned To Suffer laten Leclercq en Jordison horen ook uit de voeten te kunnen met blackened deathmetalnummers. Het zijn stuk voor stuk prima tracks met krachtige riffs, strak drumwerk en sterke �hooks�. De brute grunts van Zatorsky passen bovendien uitstekend bij deze muziek. Sommige nummers zijn overigens wel wat aan de korte kant. Zo is Sacrifice een behoorlijk vet nummer, dat echter gerust wat verder uitgebouwd had mogen worden. Met afstand het beste nummer op Echoes Of The Tortured is het massieve Army Of Chaos, dat z� op een plaat van Satyricon of Sonic Reign had kunnen staan met zijn onderkoelde riffs en pakkende, stampende ritme. Interessant is overigens ook dat het nummer nog een reeks gastvocalen bevat. Zo dragen niemand minder dan Schmier (Destruction), Dr. Mikannibal (Sigh) en Mirai Kawashima (eveneens Sigh) een steentje bij.

Met een totale lengte van ruim een uur is het album wel iets te lang. De intermezzo�s halen de vaart bovendien uit het album. Ze voegen namelijk niet vaak iets toe. De originaliteit is bovendien ver te zoeken. Bij vrijwel ieder nummer bekruipt mij het gevoel dat ik bepaalde riffs, melodie�n of zanglijnen al eens eerder heb gehoord. Daar staat tegenover dat Echoes Of The Tortured met veel vakmanschap en hoorbare liefde voor het genre in elkaar is geknutseld. Naarmate het einde in zicht komt, worden de nummers wat meer inwisselbaar. Zo zijn het titelnummer en het afsluitende Gods Of Hell niet de beste tracks van dit debuut.

Toch is Echoes Of The Tortured over de gehele linie genomen een prima plaatje geworden. Het is zeker niet zo grensverleggend en fantastisch als Jordison regelmatig in interviews loopt te verkondigen, maar voor de liefhebbers van duistere death metal met een flinke scheut black is dit debuut een feest der herkenning. Nu alleen nog wat schrappen in al die intro�s de volgende keer!

Tracklist:
1. Materialization
2. Splendor And Agony
3. Excommunicare
4. Inverted Cross
5. March
6. Army Of Chaos
7. Redemption
8. Dead Souls
9. Lullaby
10. Final Curse
11. Condemned To Suffer
12. Ritual
13. Sacrifice
14. Damnation
15. The Forgotten One
16. Torment
17. Anfang Des Albtraumes
18. Mist
19. Echoes Of The Tortured
20. Emptiness
21. Gods Of Hell