Lang leek het erop dat The Cancelled Earth een eenmalig uitstapje van Boström betrof. Gelukkig is dat niet het geval, want sinds enkele maanden ligt met The Humming Tapes het tweede album in de (digitale) schappen. Het is buitengewoon knap hoe anders de sfeer is ten opzichte van het meer industriële The Cancelled Earth. Daaruit blijkt dat Boström goed heeft nagedacht over het muzikale concept van zijn albums en dat ook zeer fraai laat terugkomen in de donkere soundscapes. The Humming Tapes klinkt alsof je in een oude zwart-wit foto bent binnengestapt, waarin alles als een verwrongen hallucinatie aanvoelt.
Als een ware grootmeester van het genre maakt Boström van alle mogelijke geluiden gebruik om het de luisteraar ongemakkelijk te maken. Bevreemdende jazz-klanken, krakende, vertraagd afgespeelde, oude grammofoonplaten, groezelige pianotonen en tikkende oude klokken dragen allemaal bij aan een unheimlich gevoel. Met name het bijzonder spookachtige Glossolalia zal bij menig luisteraar voor kippenvel zorgen. De vervormde samples van gemompel en geschreeuw maken de horrorklanken alleen nog maar naargeestiger.
Toch is The Humming Tapes ook soms verrassend subtiel. Centennial bestaat bijvoorbeeld vooral uit trage keyboarddrones, die als eb en vloed in slow-motion aanzwellen en weer wegebben. Ook afsluiter Kathédra, met ruim elf minuten het langste nummer op dit album, ontvouwt zich op bijna tergend langzame wijze. Voor mensen die niet bekend zijn met dark ambient zal The Humming Tapes dan ook wellicht veel te monotoon zijn. Toch gebeurt er van alles onder de oppervlakte. Dit is dan ook bij uitstek een album om met een goede hoofdtelefoon – bij voorkeur in het donker – te beluisteren. Dan komen de desolate klanken van Cities Last Broadcast namelijk het best tot hun recht.
De mastering van Simon Heath (Atrium Carceri), die overigens ook voor het prachtige artwork heeft gezorgd, is subliem. Werkelijk ieder detail is perfect hoorbaar en dat is voor een genre dat zo minimalistisch is als dark ambient, enorm belangrijk. Dan pas valt immers op hoe rijkelijk gedetailleerd de nummers zijn. The Humming Tapes is een prachtig album voor de liefhebbers van het genre, vol vakmanschap gemaakt. Minder duister dan zijn voorganger, maar wel mysterieuzer en daardoor ook juist nog meer onder de huid kruipend dan het ook al zeer opmerkelijke debuut.
Tracklist:
1. Lights Out
2. The Sitting
3. Anomaly
4. Glossolalia
5. Centennial
6. Fourth Floor
7. Electricity
8. Kathédra
