天照大御神 (de albumtitel wordt uitgesproken als Amaterasu Omikami en betekent zoiets als heilige koning der goden) is alweer een jaar oud, maar verdient desondanks een bespreking. Het is namelijk zeker geen alledaags werkstuk geworden. Zo bestaat het album uit slechts n track, waarin van alles gebeurt. De plaat is bovendien in zo min mogelijk takes opgenomen, om voor een natuurlijke sound te zorgen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Meroni voor dit album de hulp heeft ingeschakeld van een aantal personen. Hij heeft drummer Marco Zambruni bereid gevonden om in n take zijn drumpartijen op te nemen. Een percussionist, Jeko, is verantwoordelijk voor allerhande effecten die door middel van blikken, hout, bakken, metaal en plastic worden gecreerd. Daarnaast maken een pianist, fluitist, saxofonist en violist hun opwachting. Er is zelfs een didgeridoo te horen!
Hoewel het nummer begint met een klassieke blackmetalriff, grijpen flarden jazz, drone en ambient al snel in en naast elkaar, waardoor de track zich ontwikkelt tot een lange, hallucinerende trip van ruim veertig minuten. Halverwege nemen de saxofoon en etnische percussie het over en ontwikkelt het nummer zich tot een soort experimentele/avant-garde vorm van vrije improvisatie. Noise-effecten pulseren op de achtergrond en breken af en toe door. De laatste tien minuten neemt black metal weer een groter deel van de totaalsound in. Is het altijd even goed? Nee. Is het materiaal consistent? Verre van. Af en toe lijkt het erop alsof alle instrumenten naast elkaar lopen. Daardoor krijgt het nummer nooit de flow die nodig is om er echt in te verdrinken.
Desondanks is een belangrijke conclusie dat de muziek van Hanormale intrigeert. De uitvoering is zeker niet perfect, maar het idee achter de track is prijzenswaardig. Het is dan ook de onvoorspelbaarheid en volstrekte eigenzinnigheid die van 天照大御神 een uiterst bijzonder album maken, waarvan ik met plezier door de onvolkomenheden heen luister.
Tracklist:
1. 天照大御神
