In mijn muziekverzameling is een Amerikaanse band meer een uitzondering dan regel, maar dat geldt niet voor technische death metal. In dit genre weten de Amerikanen met een bruter geluid meer te overtuigen dan de Europese stijlgenoten. Het technische niveau is hoog, maar vaak minder geforceerd op de voorgrond aanwezig en dat siert ze. Probleem is echter dat er veel bands zijn en dat maakt het lastig om boven het maaiveld uit te komen. De muziek van Face Of Oblivion uit Minnesota is een beetje te vergelijken met bijvoorbeeld Suffocation en Decrepit Birth. Na het debuut The Embers Of Man (2011) is Cataclysmic Desolation de tweede full-length van de heren.
Face Of Oblivion werd in 2009 opgericht door het gitaristenduo Chris Hensley en Brandon Bohlman. Chris speelt in Compulsive Mutilation met drummer Eric Ogar Baumgard en hij maakte al snel deel uit van de nieuwe band. De heren wisten James Lee (ex-Origin) als frontman binnen te halen, gevolgd door bassist Cole Gunther (ex-Bodies In Wake). Vorig jaar nam de band de moeilijke beslissing afscheid te nemen van James en zijn plek is ingenomen door veteraan Jesse Watson, de frontman van Incinerate.
De albumtitel doet al vermoeden dat de themas vooral apocalyptisch van aard zijn. Het uitsterven van de mensheid is onvermijdelijk en de band probeert dat op een barbaarse manier duidelijk te maken aan de luisteraar. Dat is niet eenvoudig, want de brullende, grommende vocalen van Jesse zijn erg diep en nauwelijks te verstaan. In die zin is hij de ideale opvolger van James Lee. Zo nu en dan gooit Chris er een extra growl of pig squeal tussendoor ter afwisseling. Het maakt me niets uit. Dat diepe gebrul in combinatie met de snelle, complexe riffs en een overdonderende ritmesectie klinkt geweldig.
Zonder inleiding wordt je verpletterd door Embracing Damnation en dat geweld houdt onverminderd aan tot het einde van de plaat, maar in Aokigahara word je opeens verrast door een kinderstem (?). De aandacht voor melodie, die deze band toch ook in de composities verwerkt, komt sterk naar voren in Futility, Paradoxical Undressing en vooral in de opvallende afsluiter Shroud Of Hypocrisy. Voor de andere tracks heb je een paar luisterbeurten nodig voordat je goed kunt onderscheiden naar welk nummer je zit te luisteren. Uitzondering daarop zijn de twee laatste tracks. Honorable Descent is een instrumentale passage met wat gesproken tekst en dus Shroud Of Hypocrisy, met een afwisselender karakter.
De totale speelduur van slechts 35 minuten is precies goed voor dit brute album. Met Cataclysmic Desolation is het Face Of Oblivion zeker gelukt om boven het maaiveld uit te steken, maar het is een plaat die alleen de liefhebbers van het genre zal aanspreken en dan vooral de fans van Suffocation, Decrepit Birth en Incinerate.
Tracklist:
1. Embracing Damnation
2. Seismic Anomaly
3. Cataclysmic Desolation
4. Aokigahara
5. Futility
6. Walls Of Flesh
7. Irreconcilable Differences
8. Scaphism
9. Paradoxical Undressing
10. Debridement
11. Honorable Descent
12. Shroud Of Hypocrisy
