The Grey Eminence staat namelijk vol met old school death metal die de tijden van Covenant, Formulas Fatal To The Flesh en Gateways To Annihilation doet herleven. Ten opzichte van Orchestrating The Apocalypse is er flink wat verbeterd. Het debuut uit 2014 is vanwege de slechte productie geen aangename kennismaking. De nieuweling is dat wel. Deze klinkt gefocust en bevat een productie door Erik Rutan (ex-Morbid Angel) die zowel krachtig, helder, old school als organisch is. De opnamen vonden plaats in Mana Recording Sudios. Hier en daar is de timing niet perfect, maar het draagt juist bij aan het eerlijke karakter van deze plaat.
Het album begint ijzersterk met memorabele riffs in het dynamische Orders Of The Horde. Deze opener vangt aan met blasts, maar bevat later een gedeelte met sfeervol getokkel en de nodige twists in het drumwerk. Headless Men Can No Longer Speak is ook veelzijdig en wordt gekenmerkt door het vele double bass-werk en het prima soleerwerk. Judgement, The Hammer, dat teruggrijpt naar Covenant, is aanvankelijk groovy en traag en barst daarna uit in een furie van blasts. Waar de eerste twee tracks een paar complexe passages bevatten, is dat later minder het geval.
Het niveau op de eerste helft van de plaat is doorgaans hoog. Daarna blijft het zeer genietbaar (al is het einde van de plaat minder sterk) en er zit voldoende afwisseling tussen de tracks. For Glory Or Infamy is bijvoorbeeld een razende track, waarin drummer Bryan Bever zijn talent op indrukwekkende wijze etaleert. Heedless Servant, met zijn gave squealie-riffs, is juist weer trager en Carnage Of The Pious combineert beide uitersten op een effectieve manier. Doorgaans draait het om de riffs. Af en toe valt het drumwerk op (zoals in Headless Men Can No Longer Speak), maar dat had nog wat vaker gemogen. De bas van Steven is helaas niet altijd goed hoorbaar, maar dat stoort niet. De vocale prestatie prestatie van de frontman is prima. Het thema in de teksten heeft betrekking op het gezamenlijke bewustzijn van de huidige staat van de wereld en de komende veranderingen.
The Grey Eminence is een zeer aardige plaat voor fans die de sound van Morbid Angel van vóór Illud Divinum Insanus missen. De blackened apocalyptische deathmetaltracks zijn niet allemaal van een memorabel niveau, maar deze tweede full-length luistert ten opzichte van zijn voorganger veel beter weg. Dat ligt mede aan de sterk verbeterde productie. The Grey Eminence is beslist het luisteren waard en geeft vertrouwen in het toekomstige studiowerk van Steven Tucker en consorten.
Tracklist:
1. Orders Of The Horde
2. Headless Men Can No Longer Speak
3. Judgement, The Hammer
4. For Glory Or Infamy
5. The Dawning Inquisition
6. Heedless Servant
7. Carnage Of The Pious
8. Grey Eminence
9. Fair And Final Warning
.jpg){kind=small}
