Nothgard is de band van Dom R. Cray, alias Ragnar, die sinds 2014 de leadgitarist van Equilibrium is. Met het debuutalbum Warhorns Of Midgard (2011) en Age Of Pandora (2014) was Nothgard in hetzelfde rijtje te plaatsen als Equilibrium en Wolfchant, al maakt vooral het flitsende gitaarspel van Dom wel een verschil. Daarnaast beschikt hij over uitstekende, gevarieerde grunts. The Sinners Sake is het derde studioalbum. De basis blijft epische melodieuze death metal, maar met minder folk en een groter aandeel power metal gaan ze wel een iets andere richting op.
Equilibrium en Wolfchant noem ik niet voor niets. Dom speelde tot vorig jaar met gitarist Skaal (Mario Liebl) ook in Wolfchant en samen deden ze de orkestratie voor Embraced The Fire (2013). Dominik Ziegler is de live-drummer van Wolfchant. Alleen bassist Nico Kolja (ex-Knaat), die ook de backingvocals doet, heeft er niet in gespeeld. The Sinners Sake bevat ook vocale gastbijdragen van Jen Majura (Evanescence, ex-Equilibrium) in Sin Eater en Draining Veins. Voor aanvullende grunts in Death Unites zorgt Robert 'Robse' Dahn (Equilibrium) en Jeff Loomis (Arch Enemy, ex-Nevermore) speelt een gastsolo.
Het album opent met de cinematische interlude Glittering Shades, waarna From Lambs To Lions meteen laat horen dat de gitaren meer op de voorgrond treden dan op de voorgaande platen. Orkestrale passages en toetsen worden functioneel ingezet en er is meer aandacht voor energieke, technische riffs. De verschuiving van folk naar power metal komt vooral tot uiting in de gitaarsolos. Het soleerwerk van Dom doet niet onder voor de solo in Iron Sights, die ingespeeld is door gitaarvirtuoos Jeff Loomis. Zijn bijdrage lijkt vooral bedoeld om de aandacht te trekken. Jen Majura is vooral bekend als bassist/gitarist. Haar bijdrage in Draining Veins is beperkt, maar in de ingetogen afsluiter Sin Eater neemt ze het merendeel van de vocalen voor haar rekening. Favorieten zijn From Lambs To Lions vanwege de solo en Death Unites, met de gastbijdrage van Robse en een gevarieerder karakter ten opzichte van de andere tracks.
Er valt in eerste instantie weinig aan te merken op The Sinners Sake. De muziek ligt lekker in het gehoor, de songstructuren zijn goed en wat betreft instrumentbeheersing zit het bij Nothgard echt wel goed. Wel valt na meerdere luisterbeurten op dat er vrij weinig variatie tussen de nummers zit, waardoor verveling op de loer ligt. Het is een plaat die je niet te vaak achter elkaar moet beluisteren, maar dat geldt wat mij betreft ook voor stijlgenoten als Equilibrium, Wolfchant, Ensiferum en Children Of Bodom. Fans van die bands zullen de plaat ongetwijfeld weten te waarderen.
Tracklist:
1. Glittering Shades
2. From Lambs To Lions
3. The Sinners Sake
4. Iron Sights
5. Death Unites
6. Shadow Play
7. Descendants Of The Sun
8. Last Child Standing
9. Draining Veins
10. When Gods Cry
11. Sin Eater
