Soms zijn er van die parels van albums die al lange tijd te verkrijgen zijn, maar nog niet door dusdanig veel mensen zijn beluisterd en daarmee de verdiende status voor een lange tijd mislopen. Dit is absoluut het geval met het mysterieuze Prosternatur, waarvan Abyssus Abyssum Invocat afgelopen juli al werd gereleased. Deze supergroep is een Europees samenwerkingsverband tussen allerlei blackmetalartiesten die zich niet prijs geven. Ondanks de mysterie en de kwaliteit die op dit schijfje te vinden zijn, is er opvallend weinig aan promotie gedaan voor deze uitgave. Wellicht om bij te dragen aan de mysterie van deze schijf en omdat kwaliteit vroeg of laat toch wel wordt opgepikt (bijvoorbeeld door middel van YouTube/Spotify).

De obscure albumhoes en de geringe informatie die te vinden is op internet dragen absoluut bij aan het spannende karakter van dit project. Zo zou er sprake zijn van een sekte waarvan de leden van deze supergroep lid zijn en ze zouden in bands spelen die toonaangevend en alom bekend zijn. Voor velen is dit misschien allemaal een beetje kinderachtig en overdreven, maar gelukkig hebben we de muziek nog.

Over de muziek valt voor de blackmetalliefhebber weinig te mopperen. Dit album klinkt vanaf het naargeestige intro Hydragyrum ontzettend dreigend en angstaanjagend. Ik betrap mezelf erop dat ik gelijk vergelijkingen begin te maken en ik moet bekennen dat ik eerder in de Franse hoek vergelijkbare klanken hoor dan bijvoorbeeld in de Zweedse of Noorse scene. Mortification Of The Flesh heeft bijvoorbeeld veel weg van het album Manifesting The Raging Beast van Glorior Belli. Dit zit hem in de complexe gitaarriffs, de dissonantie in de tokkeltjes en de brute vocalen. De gitaarpartijen behelzen zo te horen praktisch alle snaren waardoor het geluid ontzettend vol wordt en stuwt als een tsunami. De drums zijn wat naar de achtergrond gedrukt, maar blijven goed hoorbaar en klinken alsof ze zijn opgenomen in een ondergrondse tunnel. Dit past natuurlijk perfect bij dit zwartgallige ritueel.

Zoroastrianism is een track met een ontzettend zwaar en monotoon gitaargeluid. Dit werkt bijna hypnotiserend en geeft de zanger(s) gelegenheid te wisselen tussen allerlei zangstijlen zoals bezeten gebrul en diep gegrom dat doet denken aan V.I.T.R.I.O.L.(Anaal Nathrakh). De zwaarte van deze passages wordt gedragen door stevig doorpompende drumpassages terwijl er een tweede gitaarpartij klinkt die dit nummer van een naargeestige melodie voorziet.

Naast dat Abyssus Abyssum Invocat vol agressie en snelheid zit, is er ook ruimte voor rustigere passages. Zo heeft Eleusinian Mysteries een prachtig mid-tempo middenstuk dat toch zijn agressie en dreigende karakter behoudt. De productie en de afwisseling tussen snelle en rustige passages op deze langspeler is perfect te noemen. Als luisteraar hoef je niet te gaan zappen of te gapen, want er is geen sprake van gezapige standaard songstructuren waarbij iedere track een couplet, refrein en een bridge heeft. Daarbovenop heeft deze schijf ook een kraakheldere productie waardoor het ritualistische karakter van deze schijf op elk vlak tot zijn recht blijft komen. Dit is maar goed ook, want naarmate deze plaat vaker beluisterd wordt, zal de luisteraar nieuwe klanken en stukjes ambient ontdekken.

Supergroep of niet, sekte of niet. Dit album is een absolute aanwinst in het cd-rekje van elke blackmetalliefhebber, maar ook voor het genre. Er komt de laatste tijd weer ontzettend veel kwaliteit uit de blackmetalhoek, maar dit schijfje slaat echt alles. Een absolute aanrader voor de liefhebber van obscuur en complex zwart metaal � la Deathspell Omega, Blut Aus Nord, Throane en The Ruins Of Beverast. In mijn jaarlijst komt ie zeker!

Tracklist:
1. Hydragyrum
2. Mortification Of The Flesh
3. Zoroastrianism
4. Eleusinian Mysteries
5. Scrying Mirror
6. Heterodox