Het Finse Shadecrown werd in 2012 opgericht door toetsenist en songwriter Saku Tammelin en bracht een jaar later een ongetitelde demo uit met daarop Silent Hours, waarvoor toen ook een videoclip verscheen. Vrij snel daarna volgde de ep Chained, maar daarna bleef het stil. Tot nu, want Shadowcrown heeft een deal met Inverse Records. De nummers van de demo en de ep zijn opnieuw opgenomen en deze zijn samen met nieuw werk op het debuutalbum Agonia gezet. Alleen het zware, groovy The Sun Shines Cold (demo) staat er niet op en Drown Pain Drown is omgedoopt tot Drown.
De muziek van Shadecrown wordt wel eens vergeleken met het vroege werk van My Dying Bride. Zelf vind ik het meer een kruising tussen Amorphis en Kataklysm. Het is een mengelmoes van stijlen, al hebben death en doom de overhand. De diepe grunts van Jari Hokka worden afgewisseld met cleane zangpartijen van bassist Janne Salmelin. De ingetogen, symfonische passages hebben een melancholisch karakter en toetsenist Saku heeft weliswaar een hoofdrol, maar is niet te nadrukkelijk aanwezig. De pakkende melodien worden zo nu en dan onderbroken door een agressieve, thrashy uitbarsting. Op die momenten krijgen leadgitarist Joonas Vesamki en drummer Kalle Varonen meer ruimte.
Vaak eindigt een album met een uitgesponnen nummer, maar Agonia opent ermee. Eremophobia is een track van maar liefst acht minuten, waarin het veelzijdige karakter van Shadecrown goed naar voren komt. Led Astray begint als een thrashend nummer, maar gaat na dertig seconden volledig een andere richting op. Het is niet het sterkste nummer op de plaat, maar laat wel goed horen hoe speels de overgangen van de ene naar de andere stijl zijn uitgewerkt. Toch beschouw ik de oude nummers, zoals Far Off Innocence, Longing For Sleep (beide nummers stonden op de ep Chained) en Silent Hours (mijn kennismaking met de band) als hoogtepunten. Door de nieuwe sound komen deze nummers nog beter tot hun recht.
Met Agonia heeft Shadecrown een uitstekend debuutalbum afgeleverd. Door de crossover van melodieuze death/doom en agressieve thrash is de band er goed in geslaagd een eigen geluid te creren. Echter, omdat het album voor meer dan de helft uit eerder werk bestaat, moet daar in de beoordeling rekening mee worden gehouden.
Tracklist:
1. Eremophobia
2. Led Astray
3. Ghostlike Existence
4. Far Off Innocence
5. Walk Through Hell
6. Longing For Sleep
7. The Ruins Of Me
8. Tear-Stained Heart
9. Silent Hours
10. Drown
