De heavy metalaanpak zorgde voor verdeelde reacties. Black metalpuristen haakten deels af en de positieve geluiden kwamen vooral uit het kamp van fans met een bredere muzikale smaak. Ik geloof dat ik een van de weinigen ben die door The Underground Resistance zich juist weer aangetrokken voelt tot Darkthrone. Ik ben dan ook vooral blij met de voortzetting van het vuige heavy metalgeluid dat je ook nu weer hoort. Darkthrone is uiteraard geen band die stilzit. Geneuzel over de terugkeer naar het oude oefenhok interesseert me vrij weinig. Dat Nocturno Culto sinds lange tijd alle vocalen op dit album voor zijn rekening neemt des te meer.
Toch pakt Arctic Thunder je niet zo zoals zijn voorganger deed. Op deze plaat vind je wel degelijk goede songs, maar de samenhang is ver te zoeken. Dit voelt aan als een bundeltje songs in plaats van een geheel. Het neemt niet weg dat een nummer als Tundra Leech een aantal heerlijke riffs heeft. Er wordt soepeltjes gewisseld tussen heavy metal en black metal. Er wordt geen zuivere noot gezongen, wat uiteraard bijdraagt aan het smerige geluid waar Darkthrone zo goed in is. Burial Bliss en Boreal Fiends doen het goed hier en dus scoort de A-kant meer punten dan de ommezijde. Het is niet zo genspireerd als het vorige werkje. Ik mis toch een jolige track als Leave No Cross Unturned.
Tracklist:
1. Tundra Leech
2. Burial Bliss
3. Boreal Fiends
4. Inbred Vermin
5. Arctic Thunder
6. Throw Me Through The Marshes
7. Deep Lake Trespass
8. The Wyoming Distance
.jpeg){kind=small}
