Heeft dat ook maar enige invloed gehad op het geluid van de band? Nee, eerlijk gezegd niet. Goed, de productie is een stuk vetter, maar voor de rest is alles vrijwel hetzelfde gebleven. De Zwitsers borduren voort op de sterke platen Behind My Mask uit 1991 en Nothing Lasts Forever uit 1993. Poltergeist is nooit een band geweest die uitblonk in originaliteit, maar de melodieuze mix van vrij technische thrash metal en power metal klonk en klinkt wel altijd sterk. Op Back To Haunt is dat niet anders. Hoewel het titelnummer tekstueel een lachertje is, blijkt direct dat het de mannen menens is. Als bezetenen razen de gitaristen over hun fretboard. Riffs uit de koker van Metallica, Exodus, Heathen en Testament met een Duits powermetalsausje volgen elkaar in rap tempo op. Gelukkig heeft snarenplukker Pulver besloten invloeden van Gurd thuis te laten. Dus geen raps of industrieel geouwehoer op deze plaat. Het is pure metal wat de klok slaat.
Direct valt op hoe goed Andr Grieder tegenwoordig nog klinkt. De man heeft de afgelopen jaren weinig uitgespookt op muzikaal gebied, maar is geen greintje power verloren. Destijds al was Grieder een uitstekende zanger die zowel melodieus als furieus uit de hoek kon komen en eigenlijk doet de man dat nog steeds. Met af en toe een lekker felle sneer zoals Zetro Souza dat kan. Poltergeist stond eveneens bekend om de ontzettend goede melodieuze gitaarlijnen. Ook die zijn terug. Wellicht iets minder imposant dan ten tijde van Behind My Mask, maar toch best memorabel.
Op Back To Haunt doet Poltergeist eigenlijk alles goed. De plaat doet in zekere zin denken aan de laatste albums van Paradox en het geweldige Psychology Of Death van het inmiddels gestopte Mortal Sin. Allemaal goed, sterk geproduceerd en technisch verbluffend. De vraag is alleen of er voldoende interesse is voor deze plaat. Het is natuurlijk leuk voor de band dat ze er met behulp van Pure Steel Records tegenaan kunnen, maar eerlijk gezegd is dat wel een label dat alles wel wil uitbrengen, mits er een link is met de gloriejaren van de heavy metal. Ik gun het Poltergeist zelf van harte, want ik mag de eerste drie albums ook nog altijd graag horen. We wachten af of de band het langer dan n renieplaat weet vol te houden. Aan de muziek ligt het in elk geval niet. De volgende keer mag het hoesje wel wat mooier, want dat plaatje valt toch echt in het niet in vergelijking met de sfeervolle schilderijen die Depression en Behind My Mask sieren.
Tracklist:
1. Back To Haunt
2. Gone And Forgotten
3. Patterns In The Sky
4. And So It Has Begun
5. When The Ships Arrive
6. The Pillars Of Creation
7. Faith Is Gone
8. Flee From Today
9. Shell Beach
10. Beyond The Realms Of Time
