Het komt vaak voor bij bands dat het nieuwe album een soort tegenreactie vormt op zijn voorganger. Bij het Franse Alcest is dat goed hoorbaar op Kodama, de vijfde full-length van het gezelschap rondom zanger/gitarist/multi-instrumentalist Neige (St�phane Paut). Het twee jaar geleden verschenen Shelter was immers een exercitie in minimalisme. Ontkleed van iedere vorm van agressiviteit, bleek Shelter vooral dreampop te zijn. De ruizige blackgaze die band zo op de kaart heeft gezet, was in geen velden of wegen te bekennen. Hoe mooi en hemels de klanken op Shelter ook waren, de plaat miste het contrast dat met name de eerste albums zo adembenemend maakte.

Met Kodama lijkt Alcest terug te grijpen op zijn klassieke sound. Vanuit conceptueel oogpunt wijkt deze full-length echter deels af van de vorige albums. Het artwork en de titel maken al duidelijk dat Neige ditmaal inspiratie put uit de Japanse cultuur. In de Japanse folklore betekent �kodama� namelijk �boomgeest�. Tegelijkertijd zijn de onderliggende thema�s (de confrontatie tussen de natuurlijke en menselijke wereld, het spirituele en het vergankelijke) niet nieuw in de muziek van Alcest. De muzikale tegenreactie die Kodama ten opzichte van Shelter kenmerkt, zal veel fans van het eerste uur ongetwijfeld als muziek in de oren klinken. En hoewel het niveau van Souvenirs D�Un Autre Monde (2007) en �cailles De Lune (2010) niet helemaal wordt ge�venaard, is Kodama een nadrukkelijke stap in de goede richting.

Het negen minuten durende titelnummer bevat louter vertrouwde elementen. De combinatie van lieflijk akoestisch getokkel en ruizige riffs pakt ouderwets goed uit en de breekbare, bijna aandoenlijke, cleane zang van Neige zorgt voor een charmante extra dimensie. Het prachtige Eclosion, dat direct op het titelnummer volgt, vormt meteen een van de hoogtepunten. De track zou niet hebben misstaan op �cailles De Lune. Het contrast tussen dromerige speelsheid en felle black metal wordt hier optimaal uitgewerkt, vooral omdat Neige voor het eerst sinds Les Voyages De L'�me (2014) weer gebruik maakt van screams. Ook Je Suis D'Ailleurs (�I am from elsewhere�) wordt kracht bijgezet door intense screams en een paar uitstekende versnellingen. Die felheid werd danig gemist op de vorige plaat.

Kodama voelt dus al vanaf de eerste luisterbeurt vertrouwd, maar het album heeft toch wel wat luisterbeurten nodig. In eerste instantie bekruipt me namelijk het gevoel dat Kodama toch wat �makkelijker� en minder baanbrekend klinkt dan het materiaal uit de begindagen. Voor een deel heeft dat met het verwachtingenpatroon te maken, dat ondanks Shelter nog altijd enorm hoog is. Dat hoort er nu eenmaal bij als je grondlegger van een heel subgenre bent. Hoe vaker ik Kodama draai, hoe beter de nummers beklijven. De magie van de eerste twee albums zal Alcest nooit meer evenaren, maar Kodama komt zo dicht in de buurt als dat kan. Deze plaat gaat dan ook heel wat oude fans heel blij maken!

Tracklist:
1. Kodama
2. Eclosion
3. Je Suis D'Ailleurs
4. Untouched
5. Oiseaux De Proie
6. Onyx