Met een bandnaam als Fuzz Evil is het niet moeilijk te raden onder welk genre je de muziek moet scharen. Er bestaat immers een subgenre met de naam fuzzrock. In werkelijkheid is fuzzrock vaak niets meer dan (stoner)rock, waarbij gebruik gemaakt wordt van vintage versterkers en pedaaleffecten, die hiermee een dik en compact fuzzgeluid creren. Fuzz Evil is een trio bestaande uit de broers Wayne Rudell (gitaar, zang), Joseph Rudell (basgitaar) en drummer Daniel Graves (drums). Dit drietal uit Arizona bracht in 2014 ook al een plaat uit met de stonergroep Powered Wig Machine.
Fuzz Evil wijkt qua sound niet veel af van Powered Wig Machine, al hangt het af toe iets meer naar de garage-rock. De zelfgetitelde debuutplaat is voor een full-length met krap dertig minuten behoorlijk aan de korte kant. Black Sabbath en The Stooges komen het duidelijkst naar boven als invloeden, maar ook relatief nieuwere acts als Queens Of The Stone Age en Fu Manchu zijn terug te horen in de liedjes van Fuzz Evil. Good Medicine en My Fuzz zorgen voor een aardige start van het album. Songs waar de riffs de dienst uitmaken en waar de solos het voornaamste pluspunt vormen. In Good Medicine is er een gastrol weggelegd van Arthur Seay (Unida, House Of Broken Promises) op leadgitaar. Killing The Sun, Bring Them Through en Odin Has Failed zijn daarentegen weinigzeggende tracks, die qua songwriting tekortschieten, puur leunen op het geluid en te weinig variatie bieden.
Met Black Dread laat Fuzz Evil horen dat het toch meer in zijn mars heeft. Vooral het toetsenwerk in deze uitgestrekte track pakt goed uit. Toch is Fuzz Evil in zijn geheel een tegenvallende plaat. Er zijn veel bands die ook het fuzzgeluid omarmen, maar daarbij ook de songs zelf niet vergeten. Fuzz Evil klinkt bij vlagen best lekker, maar moet het duidelijk afleggen als het gaat om het totaalplaatje.
Tracklist:1. Good Medicine
2. My Fuzz
3. Killing The Sun
4. Bring Them Through
5. Odin Has Failed
6. Black Dread
