In de lange geschiedenis van Evergrey is het de Zweden niet altijd voor de wind gegaan. Een aantal jaren geleden leek de toekomst van de band uit Gothenburg onzeker. Oudgedienden Henrik Danhage (gitaar) en Jonas Ekdahl (drums) hielden het voor gezien. Live-optredens vielen tegen, met name doordat zanger Tom Englund vaker dronken dan nuchter op het podium stond. Het twee jaar geleden verschenen Hymns For The Broken kan echter als een keerpunt gemarkeerd worden. Danhage en Ekdahl keerden terug en de zaken werden professioneler dan ooit aangepakt (wat ook al bleek uit de peperdure, maar erg mooie clip die voor King Of Errors werd geschoten). Het bleek een schot in de roos, want Hymns For The Broken betekende de definitieve doorbraak van Evergrey.

Twee jaar later ligt met The Storm Within de tiende full-length in de schappen. Het markeert het twintigjarig jubileum van Evergrey. Opnieuw laat de band niets aan het toeval over. Voorafgaand aan de release worden drie singles uitgebracht, met wederom erg professioneel geschoten videoclips (die op locatie in IJsland zijn opgenomen, onder begeleiding van regisseur Patric Ullaeus, die ook de bovengenoemde clip regisseerde). Het artwork ziet er, zoals meestal bij deze band, fantastisch uit. Maar bovenal zijn de passie, het enthousiasme en de energie weer hoorbaar. Die elementen miste ik nog een beetje op Hymns For The Broken, maar zijn op The Storm Within weer helemaal terug.

Met The Distance opent de band nog wat ingetogen, maar vanaf het geniale Passing Through is het genieten geblazen. De track is stevig, het gitaarwerk vlamt flink en de catchy �hooks� zorgen voor houvast. Het fantastische refrein zal live ongetwijfeld regelmatig worden meegezongen. Dit nieuwe album laat over de gehele linie een veel energiekere versie van Evergrey horen dan we gewend zijn. The Storm Within is een stuk harder, progressiever en technischer dan verwacht, maar klinkt nog steeds ontzettend melodieus, catchy en melancholisch. Ik moet regelmatig denken aan Recreation Day, maar dan technischer, met een vettere productie en muzikanten die gegroeid zijn.

Terwijl Glorious Collision (dat overigens gruwelijk onderschat wordt) erg zanggericht is, blijkt The Storm Within v��l gitaargerichter. Zo valt Astray op door zijn furieuze, bij vlagen bijna thrash-achtige hakwerk. Tegelijkertijd wordt de melodie en kenmerkende melancholie niet uit het oog verloren. Ook het uitstekende My Allied Ocean knalt er geweldig in met een stevige dubbelbas, vurig gitaarwerk en een heerlijk refrein. Na iedere luisterbeurt valt meer op hoe vet deze track in elkaar zit.

Ook wanneer het instrumentale vuurwerk achterwege wordt gelaten, is Evergrey beter dan ooit. Zo is de prachtige pianoballad The Impossible van ongekende klasse. Met minimale middelen � een piano, een prachtige tekst en een vocale topprestatie van Englund � weet de band hier voor kippenvel te zorgen. Andere opmerkelijke tracks die een aparte vermelding verdienen, zijn het poppy In Orbit (waarin Floor Jansen de mooie gastvocalen verzorgt) en de tweede ballad The Paradox Of The Flame. Laatstgenoemde track is wederom tranentrekkend mooi, met een prominente rol voor de prachtige gastvocalen van Carina Englund. De samenzang tussen beide Englunds is ronduit geweldig.

Ik kan dan ook niet anders dan dezelfde conclusie trekken die ik ook al bij de luistersessie trok. Evergrey heeft met The Storm Within een van zijn beste albums afgeleverd. Verrassend progressief, met het kenmerkende melancholische randje, maar tegelijkertijd enorm spetterend. Het kan niet anders of dit epos gaat de band veel nieuwe fans opleveren en veel oude fans heel blij maken!

Tracklist:
1. Distance
2. Passing Through
3. Someday
4. Astray
5. The Impossible
6. My Allied Ocean
7. In Orbit
8. The Lonely Monarch
9. The Paradox Of The Flame
10. Disconnect
11. The Storm Within