Toch is niet elke plaat van Running Wild een topper. Zo is de comeback-schijf Shadowmaker uit 2012 bijvoorbeeld een regelrecht gedrocht. Grappig genoeg geldt dat niet voor opvolger Resilient uit 2013. Die cd overtuigt wel, met een handvol lekkere headbangers en wat epischer werk. Van Rapid Foray kan ik dat helaas niet zeggen. Een gedrocht is dit nieuwe album niet, maar goed is anders. Dat begint bij de matige productie. Een doffe aangelegenheid, verstoken van dynamiek en energie. De drums komen duidelijk uit een doosje. Dat is niet voor het eerst het geval bij de Duitsers, maar ditmaal klinken de partijen wel heel levenloos en eentonig.
Dan het gitaarwerk. Dat is op zich degelijk, maar nergens opzienbarend. Het gros van de riffs en solo's hebben we namelijk al een keer of tien eerder gehoord. De gitaarsolo's van Rock'n Rolf nog vaker. Hij valt nou eenmaal graag terug op hetzelfde toonladdertje. Maar op Rapid Foray heb ik er voor het eerst echt schoon genoeg van. Elke keer als ik die paar noten achter elkaar hoor, gaan mijn nekharen overeind staan.
Resilient bestaat zeker voor de helft uit sterke tracks. Op Rapid Foray haalt Running Wild dat aantal niet. Black Bart, Blood Moon Rising en het titelnummer zijn beslist lekker. Een nummer als Warmongers is dat niet echt. Eigenlijk maakt die track het best duidelijk waar het hier aan schort. Haal de tekst weg en vul de zanglijnen vervolgens met elke eerdere tekst van Running Wild in. Het kan, zo vaak hebben we deze songstructuur al voorbij horen komen. Komt bij dat die zanglijnen niet bijzonder sterk zijn. Kapitein Rolf heeft wel eens beter geklonken. De man is nooit een topzanger geweest, maar kan toch zeker meer dan dit.
Al met al is Rapid Foray een ietwat gezapig en vrij inspiratieloos totaalpakket. Ik zeg dat met pijn in het hart, want ik heb absoluut een zwak voor deze volhouders, maar meer kan ik er niet van maken. Persoonlijk snap ik de toch wel positieve recensies vanuit de Heimat dan ook niet. Die spreken hier en daar van een verrassende en gevarieerde plaat. Rapid Foray is allesbehalve dat. De plaat komt over als een zinkend schip. De renie levert na een paar jaar dus n aardige plaat op en twee matige schijven. Wellicht dat het tijd is om voor anker te gaan. Voordat het echt misgaat. Nu kan dat nog met opgeheven hoofd.
Tracklist:
1. Black Skies, Red Flag
2. Warmongers
3. Stick To Your Guns
4. Rapid Foray
5. By The Blood In Your Heart
6. The Depth Of The Sea (Nautilus)
7. Black Bart
8. Hellectrified
9. Blood Moon Rising
10. Into The West
11. Last Of The Mohicans
