De Noord-Europeanen laten daarop een mix horen van grunge en rauwe Amerikaanse rock. Denk aan een mix van Soundgarden, Pearl Jam, Alice In Chains, Clutch en in mindere mate Mastodon en Tool. Zo lijkt de eerste helft van Burning Man wel wat op My Wave van Soundgarden. De zang van Rasmus Revsbech vertoont veel overeenkomsten met Chris Cornell. Hij maakt een gedreven indruk, maar de vergelijking met zijn Amerikaanse collega blijft constant opduiken. Het meest memorabel is hij met zijn gemotioneerde en gevarieerde vocalen in No Ones Slave, n van de lichte uitschieters.
Muzikaal zitten er goede ideen tussen. Vooral de instrumentale stukken in de eerste twee tracks zijn momenten die het geheel naar een hoger niveau brengen. Voorts luisteren de tracks ondanks de niet standaard structuur aardig lekker weg. Er is evenwel niet veel dat blijft hangen. Doorgaans ligt het tempo laag. Dat pakt in Face Down en Cold goed uit, maar wat meer uptempotracks als de aangename single Its Not Me (denk aan een stevig rockend Pearl Jam) hadden de plaat nog sterker gemaakt.
Red Skies is een redelijke rockplaat die je met name de jaren negentig laat herleven. In de zee van releases is het echter geen opvallende plaat. Het is een verzameling goed geproduceerde en uitgevoerde songs die op een paar exemplaren na niet de herinneringswaarde bevatten die je wenst. Daar ligt dan ook de uitdaging voor toekomstig werk. Volgende week is Franklin Zoo voor optredens in Ommen en Groningen.
Tracklist:
1. Burning Man
2. Red Skies
3. No Ones Slave
4. It's Not Me
5. Never Caught
6. Face Down
7. Caught In The Act
8. Beast
