Als er ��n platenmaatschappij is met een neus voor kwaliteit dan is het het Duitse AFM Records wel. Voor zover ik kan nagaan hebben die heren nog nooit een waardeloze cd uitgebracht. Denk maar aan juweeltjes als Masterplan, Elvenking, Perzonal War en Edguy. De rest van het arsenaal kan op zijn minst degelijk genoemd worden. Dionysus behoort ook tot die groepering. Op het debuutalbum Sign Of Truth kwamen ze al voor de dag met een brok hapklare melodieuze Metal, op Anima Mundi wordt dat concept nog even flink bijgeschaafd, bijgewerkt en geperfectioneerd.

De titelsong is een uitstekend voorbeeld van dat werk. Snelle drums en hoge vocalen worden ondersteund door vrolijke, snelle, melodieuze, en vooral erg correcte keyboardmelodietjes. Komen we meteen aan bij de ergernis van dit album (en 90% van alle PowerMetalbands, eigenlijk). HET! IS! TE! VOORSPELBAAR! De heren durven nergens echt uit de band te springen of nieuwe verrassende dingen te proberen. Men blijft liever aan het oude blauwdruk hangen dat Helloween ergens in de jaren 80 vastgelegd heeft. Dan hou je uiteindelijk een niet meer dan okee (of zoals ik hierboven al zei, degelijk) schijfje over.

Dionysus zal waarschijnlijk de geschiedenis ingaan als "Die andere band van de zanger van Luca Turilli's soloalbums (Olaf Hayer dus)". Alleen met een vernieuwend geluid en minder hang naar het verleden zal de band dat etiket kwijt kunnen raken, iets wat ik jammer genoeg niet zie gebeuren.

Tracklist:
1. Divine
2. Bringer Of War
3. Anima Mundi
4. Heart Is Crying
5. What
6. Eyes Of The World
7. March For Freedom
8. Closer To The Sun
9. Forever Home
10. Paradise Land