De geschiedenis van het Finse True Black Dawn is er een van lange perioden van inactiviteit, gevolgd door een sporadische uitbarsting. Hoewel Come The Colourless Dawn het debuutalbum lijkt, reiken de wortels van de band heel wat dieper. Het �chte debuutalbum verscheen namelijk al in 2001, toen nog uitgebracht onder de naam Black Dawn. Blood For Satan is de naam van dat schijfje, dat ondanks de potsierlijke hoes, de lachwekkende albumtitel en het totale gebrek aan originaliteit nog steeds een intens werkje is dat ik af en toe nog wel eens uit de kast trek. En zelfs in 2001 was deze band al bijna tien jaar actief.

Come The Colourless Dawn is de reguliere opvolger van dat inmiddels toch wel obscure debuutalbum. Daarmee komt de teller op twee albums in vierentwintig jaar. Dat is niet bijster indrukwekkend, maar de meeste bandleden hebben het dan ook druk met allerlei andere projecten. Zo plukt gitarist Syphon aan de snaren bij Baptism (althans, de live-performances), heeft vocalist Wrath eerder zijn diensten verleend bij Enochian Crescent, hanteert drummer VnoM de stokjes onder andere bij Archgoat en heeft de tweede gitarist (TG) een verleden bij de avantgardistische industrial blackmetalband Trollheim�s Grott (wie kent ze nog?). De in 2013 toegetreden bassist Cult is het meest bekend. Hij speelt gitaar bij Jess And The Ancient Ones.

Met zoveel ervaring zou je verwachten dat Come The Colourless Dawn een bijzondere schijf is, maar niets blijkt minder waar. Want hoewel er zeker wat aardige tracks te vinden zijn, is het materiaal over de gehele linie niet bepaald buitengewoon. Laten we met de sterke kanten beginnen. Het titelnummer is een degelijke blackmetaltrack, die slepende riffs met effectieve versnellingen combineert. Ook Cinereous wisselt trage, bij vlagen zelfs licht Dissection-achtige riffs (hoewel van een beduidend minder geniaal niveau) af met intensere passages die aardig uit de verf komen. Het sterke Downwards The Serpent Spiral doet zelfs wat aan het infame debuut denken.

Come The Colourless Dawn bevat echter ook een aantal nummers die volstrekt inwisselbaar klinken. Met name The Light Goes Out, Strange Shaded Sky en Eyes Of The Cadaver lijden onder dat euvel. Sleetse, gerecycled riffs, inspiratieloze composities en standaard drumwerk; niet bepaald ingredi�nten voor een topalbum. Met de afwisselende strot van Wrath heeft True Black Dawn wel weer een aardige troef in handen. Hij switcht gemakkelijk tussen Attila Csihar-achtig gemompel en schel gekrijs � la Hoest (Taake). Bij vlagen moet ik ook wel aan het oude materiaal van Enthroned denken.

True Black Dawn levert met Come The Colourless Dawn dan ook een wisselvallig werkje af. Bij vlagen is het goed te pruimen, maar op momenten overheerst de eentonigheid. Bovendien vertoont de plaat een stuitend gebrek aan originaliteit. Dat hoeft helemaal niet erg te zijn als de kwaliteit in orde is, maar op dat gebied maakt dit album te weinig indruk om echt op te vallen.

Tracklist:
1. Intro
2. Come The Colorless Dawn
3. The Light Goes Out
4. Cinereous
5. The Ring-Pass-Not
6. Downwards The Serpent Spiral
7. Strange Shaded Sky
8. The Sectile Shadow
9. Eyes Of The Cadaver
10. Into The Tomb Of Her Mirror
11. Outro