Atomikyl� betekent zoveel als �nucleaire stad� in het Fins. De naam verwijst naar een gebied van verlaten barakken in de regio van Tampere. Deze barakken werden in de jaren 80 gebouwd om werklieden, die een nucleaire energiecentrale bouwden, onder te brengen. Nadat de bouw was voltooid, werden de barakken versleept naar de buitenwijken van Tampere, om daar verlaten te worden. Nadien werden deze verlaten onderkomens echter een verzamelplek voor zwervers, junkies en alcoholverslaafden, totdat het gebied enkele jaren terug werd opgeschoond.

De bandnaam is goed gekozen. Dit Finse gezelschap, bestaande uit leden van de psychedelische blackmetalband Oranssi Pazuzu (gitarist/vocalist Juho Vanhanen en bassist Toni Hietam�ki) en de drone/doomformatie Dark Buddha Rising (drummer Jukka R�m�nen en gitarist/vocalist Vesa Ajomo), levert met Ker�ily namelijk een schijf af die als soundtrack zou kunnen dienen voor het gedepriveerde en gedrogeerde leven in dit gebied. De loodzware basklanken en tribale, repetitieve drumritmes zorgen voor een stevige, hypnotiserende ondergrond, waar beide gitaristen vrijuit op mogen improviseren met wilde riffs en breed uitwaaierende solo�s.

Ker�ily klinkt precies zoals je zou verwachten als je bekend bent met het materiaal van beide hoofdbands. De pulserende en hypnotiserende, mantra-achtige ritmes vormen het Dark Buddha Rising-bestandsdeel, terwijl de psychedelische effecten en de venijnige riffs vooral de invloed van Oranssi Pazuzu lijken. De drie nummers leunen zwaar op psychedelica (dat zal niemand die de spuuglelijke hoes heeft gezien, zijn ontgaan) en zitten vol rare, bevreemdende gitaareffecten. De vocale prestaties van Vanhanen en Ajomo zorgen voor een extra laag intensiteit in de toch al niet bepaald zachtzinnige nummers. Wat heet: regelmatig monden de metalen mantra�s van Atomikyl� uit in een wall of sound waar geen gaatje doorheen te prikken valt.

Het enige nadeel is dat Ker�ily wat aan de korte kant is. Na vierendertig minuten zit het er alweer op. Net wanneer je er als luisteraar echt een beetje �in zit� dus. Dit soort muziek komt nog beter tot zijn recht in langere nummers. Opener Katkos is met zijn achttien minuten dan ook het meest uitgesponnen, hoewel Risteily ondanks zijn relatief korte lengte wel het meest interessante nummer is. Volledig instrumentaal ontvouwt deze track zich rondom repetitieve baslijnen om uiteindelijk te culmineren in een heftige apotheose, waarin zelfs trompetgeschal te horen is.

Atomikyl� is een goede aanvulling op het oeuvre van deze twee Finse bands. Liefhebbers van zowel Oranssi Pazuzu als Dark Buddha Rising zullen uit de voeten kunnen met het materiaal. Ik heb het vermoeden dat deze muziek live, in een warm, rokerig hol, nog meer zal gaan leven.

Tracklist:
1. Katkos
2. Risteily
3. Pakoputki