De afgelopen jaren kon je niet om Sabaton heen. De hoeveelheid shows en optredens op festivals die de band heeft gegeven is enorm. The Last Stand is het achtste studioalbum van de powermetalformatie en luidt niet het einde van de groep in, maar haakt in op de historische oorlogsthematiek van de band. Grootse veldslagen van Spartanen, Schotten, samoerai en meer worden bezongen in elf nummers die in totaal bijna zevenendertig minuten duren. Uiteraard is de plaat verkrijgbaar in diverse edities met enkele bonustracks: Stan Ridgways Camouflage en Judas Priests All Guns Blazing. Voor fans die het helemaal bont willen maken, is er een boxset met een miniatuurtank, een extra bonustrack Afraid To Shoot Strangers (Iron Maiden) en een berg extra's. Beide limited editions bevatten daarnaast extra livemateriaal.
Directe voorganger Heroes kon niet op onverdeeld enthousiasme rekenen met een aantal bijzonder matige songs en het terugvallen van de groep op de inmiddels bekende Sabatonrecepten van militaristische thematiek in pakkende teksten en muziek, snel gitaarwerk en prominente keyboardpartijen. Dat laatste is op het nieuwe The Last Stand niet anders, echter is de kwaliteit van de nummers over het algemeen beter. Sabaton grijpt wederom terug op eerdere successen. Met name wordt er gekeken naar Primo Victoria en de publieksfavorieten van The Art Of War en Carolus Rex. Af en toe maakt Sabaton zich er gemakkelijk vanaf met bijna directe kopien. Zo lijken Last Dying Breath, Shiroyama en Winged Hussars wel erg veel op eerder materiaal. Met name de eerste twee genoemde nummers klinken heerlijk, maar het gevoel van recycling bekruipt.
Daartegenover staan enkele originelere nummers waaronder Sparta, dat qua overgangen van melodielijnen ietwat geforceerd overkomt, en het energieke Blood Of Bannockburn dat met doedelzakken en genspireerd gitaarwerk moeiteloos weet te overtuigen. Sowieso is het gitaarwerk over het algemeen dik in orde en is het samenspel met het keyboard om je vingers bij af te likken. Andere nummers die het goed doen, zijn Rorkes Drift en afsluiter The Last Battle, maar eigenlijk is het album als geheel goed te pruimen wanneer je een liefhebber bent van deze groep. Het heeft weer iets van het venijn en enthousiasme van de grote successen in tegenstelling tot het wat onbezielde Heroes.
De originaliteit is soms ver te zoeken en het tekstueel benadrukken van het albumthema leidt soms tot flauwe rijm, maar uiteindelijk is The Last Stand een ontzettend fijne plaat om naar te luisteren. De nummers zijn pakkend en het is direct duidelijk dat veel van het materiaal het live goed zal doen. Gelukkig maar, want de band weet live nog altijd te overtuigen met shows die altijd uitmonden in een feestje. De heren zullen wel op zoek moeten gaan naar een nieuwe gitarist, want Thobbe Englund heeft aangegeven de band te verlaten.
Tracklist:
1. Sparta
2. Last Dying Breath
3. Blood Of Bannockburn
4. Diary Of An Unknown Soldier
5. The Lost Batallion
6. Rorkes Drift
7. The Last Stand
8. Hill 3234
9. Shiroyama
10. Winged Hussars
11. The Last Battle
Bonustracks:
12. Camouflage (Stan Ridgway cover)
13. All Guns Blazing (Judas Priest cover)
14. Afraid To Shoot Strangers (Iron Maiden cover)
