Meshiaak, Hebreeuws voor Messias, is een nieuwe Australische band. Je zou het een supergroep kunnen noemen. Naast oprichters Danny Camilleri (ex-4ARMS) en Dean Wells (Teramaze) bestaat de line-up uit bassist Nick Walker en drumicoon Jon Dette (Slayer, Anthrax, Testament, Iced Earth). De belofte die de band uit Melbourne doet voor het debuut is ambitieus. Meshiaak is ervan overtuigd dat Alliance Of Thieves in het rijtje thuishoort van Ride The Lightning (Metallica), Rust In Piece (Megadeth), South Of Heaven (Slayer) en Burn My Eyes (Machine Head). De vraag roept zich op of Danny en Dean niet lijden aan hoogmoedswaanzin.
Danny verliet twee jaar geleden 4ARMS om zich volledig te richten op Meshiaak. Hij was zanger/gitarist, schreef de teksten en de muziek. Daarnaast was hij producer voor Submission For Liberty (2012). Dean, die nog wel deel uitmaakt van Teramaze, was naast gitarist ook producer voor Anhedonia (2012) en Esoteric Symbolism (2014), maar deed ook de opnames en nam de mix voor zijn rekening. Beide heren weten dus hoe een plaat moet klinken. Gezien het bandverleden is de rolverdeling in de songwriting ook duidelijk. Danny staat garant voor brute agressie, terwijl Dean zorgt voor een meer progressief sausje. Combineer dat met een geweldige ritmesectie en succes is verzekerd.
Waar andere bands vernieuwing zoeken door thrash te combineren met metalcore, black of death, doet Meshiaak dat niet. Het klinkt hedendaags, duidelijk benvloed door de Big Four, maar met een eigen sound. De furieuze opener Chronicles Of The Dead is volledig in het straatje van Danny, die vocaal een geweldige prestatie levert. Strakke, agressieve thrash wordt ook voorgeschoteld in It Burns At Both Ends, met een flinke knipoog naar het oude Metallica. Danny heeft ook de overhand in Last Breath Taken en Maniacal, nummers in de stijl van Slayer en Testament.
Het eerste nummer waar Dean echt de overhand heeft, is Drowning, Fading, Falling. In deze track komt het verschil in muzikale ervaring goed tot uiting. Datzelfde hoor je in de afsluiter Death Of An Anthem. Hoe divers de invloeden zijn op deze plaat, wordt duidelijk in At The Edge Of The World. Zo doet I Am Among You denken aan Machine Head, maar ook invloeden van bijvoorbeeld Lamb Of God, Slipknot, Soilwork en Trivium zijn op het album te ontdekken. Opvallend is de regelmatig terugkerende ingehouden agressie, versterkt door de fraaie leads van Dean, waardoor het snelle, technische beukwerk beter tot zijn recht komt.
Van hoogmoedswaanzin is geen sprake. Meshiaak zou wel eens de verlosser kunnen zijn, in elk geval om moderne thrash een flinke boost te geven. De plaat wordt na iedere luisterbeurt beter, al is het lastig precies te duiden waardoor dat komt. De songstructuur lijkt eenvoudig, maar dat is het niet. De muziek is gelaagd en complexer dan je zou denken. Je hoort een schat aan ervaring, ook van buiten de metalscene, waardoor Alliance Of Thieves absoluut niet klinkt als een debuutalbum. Dit is een serieuze kandidaat voor de jaarlijst.
Tracklist:
1. Chronicles Of The Dead
2. It Burns At Both Ends
3. I Am Among You
4. Drowning, Fading, Falling
5. At The Edge Of The World
6. Last Breath Taken
7. Maniacal
8. Alliance Of Thieves
9. Death Of An Anthem
