Nocte Obducta is altijd een van de meest intrigerende bands uit Duitsland geweest. Het inmiddels zeskoppige gezelschap staat bij veel liefhebbers van duistere gotiek hoog aangeschreven vanwege zijn avontuurlijke instelling, experimenteerdrift en bijzondere sound. Hoewel de oorsprong van Nocte Obducta in de black metal ligt (ik herinner mij uit een ver verleden het nogal primitief klinkende album Schwarzmetall, dat niet voor niets de subtitel Ein Primitives Zwischenspiel had), is het referentiekader tegenwoordig vele malen breder. De overwegend lange nummers zijn avantgardistisch van opzet en vaak wars van traditionele songstructuren. De nadruk ligt op het cre�ren van een meanderende en ietwat folkoristische stijl.

Mogontiacum (Nachdem Die Nacht Herabgesunken) is het tiende volledige album in de roerige geschiedenis van Nocte Obducta (de band is een aantal keren uit elkaar gegaan en sinds 2011 aan zijn derde leven bezig). Het werkstuk verschijnt drie jaar na het aan mijn aandacht ontglipte Umbriel (Das Schweigen Zwischen Den Sternen). De basis van het album is volgens bandleider Marcel Breuer echter al in 2004-2005 gelegd. De titel verwijst naar een Romeinse stad in de provincie Opper-Germani� (Germania Superior), niet geheel toevallig het huidige Mainz (de uitvalsbasis van de band).

Het is moeilijk om het materiaal van Nocte Obducta goed te duiden. Het is � niet alleen vanwege de taal overigens � onmiskenbaar Duits. Ik hoor flarden Lunar Aurora (met name in de manier waarop met sfeerelementen wordt gespeeld) en een gezonde dosis Dornenreich (vooral het akoestische, folk-geori�nteerde werk). Ook Negură Bunget duikt af en toe op qua referentie (bijvoorbeeld in het stevige Gl�ckliche Kinder), maar bovenal klinkt Nocte Obducta als zichzelf. In die geheel eigen sound schuilt een groot deel van de kracht, maar tegelijkertijd voelt Mogontiacum vooral aan als een collage aan idee�n � soms erg interessant, soms minder � die niet overal even goed is uitgewerkt.

De lange opener Am Ende Des Sommers maakt die ambivalentie al direct duidelijk. Het nummer klinkt bij vlagen wat roestig, maar bevat wel enkele fraaie muzikale thema�s. Tegen het eind kabbelt de track echter te veel voort in een soort folk/ambientgedeelte dat nogal doelloos aanvoelt. Het negentien minuten durende Des�hra Mogontiacum, dat het epicentrum van deze plaat vormt, lijdt aan hetzelfde euvel. Er passeert een aantal interessante idee�n de revue en met name het plechtige einde is de moeite waard, maar ook na meerdere luisterbeurten vormt de track geen eenheid.

Ook de korte (nog geen twee minuten durende) nummers Lethe, Stein Und See - Teil I en L�schkommando Walpurgisnacht voelen �onaf� aan, alsof het een aantal losse idee�n betreft dat nog tot coherente nummers uitgewerkt moet worden. Gelukkig valt er ook nog zeker genoeg te genieten. Zo behoort het statige Ein Ouzo Auf Den Nordwind bijvoorbeeld tot de hoogtepunten. Mysterieus, met een bijzonder goed uitgewerkte balans tussen ambient-elementen en een rockend midtempo-refrein. Ook het stevige, enigszins Secrets Of The Moon-achtige Die Pf�hler behoort tot de betere nummers, vooral omdat deze veel meer gefocust is.

In vergelijking met bovengenoemde bands blijft Nocte Obducta dus wel een paar stappen achter. De artistieke visie is er zeker, maar de vertaling naar composities die je bij de kladden grijpen, blijft soms uit. Uiteindelijk is Mogontiacum een interessant, maar ook inconsistent werkstuk.

Tracklist:
1. Am Ende Des Sommers
2. Gl�ckliche Kinder
3. Ein Ouzo Auf Den Nordwind
4. Lethe, Stein Und See - Teil I
5. L�schkommando Walpurgisnacht
6. Des�hra Mogontiacum
7. Die Pf�hler
8. Am Waldrand
9. Lethe, Stein Und See - Teil II
10. Im Dunst Am Ewigen Grab Der Sonne