Op de vorige full-length Cloud Factory (2014) is het vooral groovy metal wat de klok slaat. De opvolger laat een veel gevarieerder geluid horen. Technischer, melodieuzer, met zelfs wat progressieve elementen. De songs zitten boordevol ideen en zijn veelzijdig. Soms iets t. Neem bijvoorbeeld Just Another. Dat vliegt alle kanten op. Het begint sterk met loodzware riffs en screams, maar al snel volgt een melodieus deel. Daarna gaat het toch weer de groovy kant op en komt er een versnelling om terug te keren naar het melodieuze deel. Een rode draad lijkt derhalve te ontbreken en het kost dan ook aardig wat luisterbeurten om deze track te doorgronden.
De songs die erboven uitspringen zijn het groovy Words Of Wisdom met zijn gave riffs, I Speak Astronomy, met een overtuigende, emotionele tweede helft en het melodieuze Pisces. Ook de andere tracks hebben hun sterke momenten. Toch is de doorgaans agressieve muziek over de hele lengte te druk om op korte termijn in te zinken. Daar ligt dan ook een flinke uitdaging voor de toekomst: de kunst van het weglaten onder de knie krijgen. Goede ideen uitwerken, want die zijn er. Het technische niveau van de riffs ligt vaak hoog. Niet alleen de gitarist laat zich gelden, ook de bassist treedt af en toe in de spotlights, zoals aan het Death-achtige einde van Under The Dome.
Alle instrumenten staan goed hoorbaar afgesteld in de transparante mix die soms wel vlak over komt. Een groot pluspunt is de dynamische zang van Tatiana Shmailyuk. Ze heeft alles onder de knie; melodieuze popzang, screams, grunts en rockende vocalen. Namen die in gedachten opkomen zijn Tracy Bonham, Sandra Nasic (Guano Apes), Randy Blythe (Lamb Of God), Alissa White-Gluz (Arch Enemy) en Otep Shamaya (Otep), maar haar zanglijnen duiden ook op interesses richting jazz, funk en soul. Indrukwekkend hoe ze met haar stem bepaalde nummers naar een hoger niveau brengt. In I Speak Astronomy bijvoorbeeld, maar ook zeker in Pisces, een melodieus, bij vlagen Opethiaans rustpunt tussen de razende tracks. Het album eindigt verrassend en geslaagd met het swingende Beggars Dance, waarin Tatiana nogmaals haar veelzijdigheid laat gelden.
King Of Everything smijt je heen en weer tussen brutaliteit, groove, melodie en techniek. De plaat is in eerste instantie wat moeizaam te bevatten, maar na een drie- tot vijftal luisterbeurten openbaart zich een veelzijdig album dat zowel hectisch als toegankelijk is. Complexer dan zijn voorgangers, maar kwalitatief beslist een stap voorwaarts. Over de hele lengte nog niet overtuigend, wellicht ingegeven door het feit dat de band eigenlijk van plan was om een ep te maken, maar door Napalm is gevraagd er een full-length van te maken. Er is beslist nog ruimte voor verbetering ten aanzien van de composities, maar het zit eraan te komen dat Jinjer zich de komende jaren ontworstelt aan de omschrijving het best bewaarde geheim van Oekrane.
Tracklist:
1. Prologue
2. Captain Clock
3. Words Of Wisdom
4. Just Another
5. I Speak Astronomy
6. Sit Stay Roll Over
7. Under The Dome
8. Dip A Sail
9. Pisces
10. Beggar's Dance
