Sv is de eerste full-length van Nadja in twee jaar tijd. Voor veel bands is twee jaar een reguliere periode, maar wie bekend is met de ambient/drone/shoegaze van dit in Berlijn woonachtige Canadese duo, weet dat zo�n lange stilte uitzonderlijk is. Ok�, er is een aantal ep�s, samenwerkingen en live-albums verschenen na de release van Queller (2014), maar dat zijn toch vaak de minder interessante werkstukken van deze productieve groep. Sv is bij elkaar opgeteld alweer de negentiende full-length. Het zal dus lastig zijn om origineel uit de hoek te komen.

In zekere zin is Sv een opmerkelijke terugkeer naar de begindagen van Nadja. Terwijl de laatste paar platen (Dagdr�m, Flipper en Queller) een meer gefocuste, songgerichte band lieten horen, is Sv vele malen meer uitgesponnen. Het album bestaat uit slechts ��n nummer van meer dan veertig minuten (Sievert), waardoor de plaat direct herinneringen oproept aan meesterwerken als Thaumogenesis en Bliss Torn From Emptiness. Dat niveau haalt Nadja hier net niet, hoewel Aidan Baker en Leah Buckareff dicht in de buurt komen. De band slaagt er namelijk wederom in om de luisteraar te verleiden en mee te zuigen in zijn hypnotiserende �dreamsludge�, waarin ruizige, repetitieve riffs, monotoon drumwerk en flarden ambient en noise een steeds diepere symbiose aangaan.

De eerste tien minuten neemt Nadja de tijd om zijn repetitieve basisdrone steeds verder uit de bouwen, bijna tergend langzaam, door laagje voor laagje toe te voegen aan het nummer. Vrijwel ongemerkt worden steeds meer gitaarlagen en ambienteffecten toegevoegd, onder het monotone ritme van Buckareffs basgitaar, totdat je als luisteraar ineens opmerkt hoe diep je al bent meegezogen in het muzikale moeras. Als een kikker die heel langzaam tot het kookpunt wordt verhit zonder uit de ketel te springen, zo zal de nietsvermoedende luisteraar Sievert ervaren. Tegen de twintigminutengrens bereikt de temperatuur het kookpunt en is het basisritme omringd door een ziedende kakofonie aan ronddwarrelende keyboards en noisy gitaarfeedback die laag op laag gestapeld wordt. Pas na een half uur begint de track lichtelijk te transformeren, om vervolgens weer laag voor laag te desintegreren.

Sievert is een oefening in monotonie en in geluidskunst par excellence. Verwacht hier, ondanks de relatief minimale middelen en afwisseling, geen direct te doorgronden plaat. Toch kruipt Sv onder de huid en straalt de track door het oneindig doordreunende, tribale drumritme en de naar een wall of sound uitbouwende geluidssculptuur een soort onontkoombaarheid uit. Baker en Buckareff maken duidelijk dat verzet tegen deze mammoet, deze moloch, ondenkbaar is. Na veertig minuten op oorverdovend volume word je als luisteraar dan ook in een staat van lichte verdwazing wakker uit deze muzikale trance. Sv is een glorieuze terugkeer naar de oorsprong van Nadja, naar de tijd van kolossen als Bliss Torn From Emptiness en Thaumogenesis.

Tracklist:
1. Sievert