Van zanger veranderen is altijd een risicovolle onderneming voor een rockband. Voor de Amerikaanse stoner-/doomformatie Youngblood Supercult heeft de switch van zangers goed uitgepakt. De nieuwe man achter de microfoon, David Merrill, heeft een absolute meerwaarde voor deze jonge band uit Kansas. High Plains blijkt namelijk een volwassen plaat te zijn, waarmee Youngblood Supercult flink vooruitgang heeft geboekt.
Hoewel het debuut Season Of The Witch niet te bestempelen is als een slechte plaat, is het toch allemaal iets te veilig en te nadrukkelijk gebaseerd op doomlegende Black Sabbath en het recentere Uncle Acid & The Deadbeats. Op High Plains is een band te horen die druk bezig is met het creren van een eigen geluid. Ok, de invloeden van Sabbath zijn nog steeds duidelijk hoorbaar, zeker bij het gitaarspel van Bailey Smith. Toch ligt het er niet zo dik bovenop zoals dat bij het vorig plaatwerk het geval was. Bovendien laat Smith hier duidelijk horen dat ze een talentvolle gitariste is, met haar op blues en psychedelische rock gestoelde gitaarspel.
De sfeervolle, instrumentale opener Stone Mountain Blues, het dromerige en lichtvoetige Monolith en het ingetogen White Nights doen bij vlagen denken aan het werk uit de beginperiode van Blue yster Cult. Merill heeft met zijn luchtige vocalen ook wel iets weg van de zang van Blue yster Cults Buck Dharma. Net zoals bij BC hebben deze nummers van Youngblood Supercult wat mysterieus en melancholisch over zich. Ook zijn er op het album regelmatig (vooral in White Nights en het akoestische Down 75) duidelijke folk-elementen terug te vinden. Hierdoor geeft Youngblood Supercult een eigen Midwest-draai aan de basis van doom en stoner.
High Plains is een onderhoudende plaat zonder echte fillers. Alleen Forefather is tekstueel wat repetitief en gaat daardoor wat tegenstaan. Met Nomad en Hell Hath Fury laten deze dame en drie heren horen dat ze qua songwriting ook wel de nodige vaardigheden bezitten. Wanneer Youngblood Supercult in de toekomst zich niet te veel vast blijft klampen aan de sound van hun muzikale helden en de eigen inbreng blijft omarmen, kan het zich ongetwijfeld nog verder ontwikkelen. High Plains is in ieder geval te rekenen tot de betere doom- en stonerplaten van dit jaar.
Tracklist:1. Stone Mountain Blues
2. Monolith
3. Nomad
4. Before The Dawn
5. Mind Control
6. White Nights
7. Hell Hath No Fury
8. Forefather
9. Black Hawk
10. Acid Tongue
11. Down 75
