Normaal gesproken is een nieuwe plaat van Rage niet zo'n verrassing. In de afgelopen dertig jaar brengt de Duitse band immers ongeveer elke twee jaar wel een nieuwe cd uit. Maar na de release van 21 staat Rage enige tijd op losse schroeven, als topgitarist Victor Smolski de groep rond de zingende bassist Peavy Wagner verlaat. Wanneer ook slagwerker Andr� Hilgers het op zijn heupen krijgt, is Wagner terug bij af. Hij zoekt het in eerste instantie bij zijn oude maatjes, waarmee hij uiteindelijk Refuge formeert, maar komt nu toch voor de dag met een nieuwe line-up en een gloednieuwe cd.

Dus toch een beetje een verrassing, dit The Devil Strikes Again. Muzikaal overigens niet echt. Want Rage heeft voor het pad van de simpele power metal gekozen. Met een vleugje thrash en speed metal, dat dan weer wel. Doorgaans wisselt het gezelschap de platen af. Dan weer orkestraal en vervolgens hard en rechtdoorzee. Na knuppelplaat 21 is dit de tweede cd op rij in die stijl. Of dat vervelend is? Geenszins. Er zijn maar weinig bands die deze stijl zo goed in de vingers hebben.

De tien nieuwe tracks op dit album luisteren stuk voor stuk prima weg. Een handvol songs springt eruit. Het titelnummer bijvoorbeeld. Heerlijk nummer met een uitstekende basisriff en een lekker pakkend refrein. Zowel tekstueel als muzikaal doet het liedje wel wat denken aan het sterke Black In Mind uit 1995. The Final Curtain, Spirits Of The Night en afsluiter The Dark Side Of The Sun liggen net zo lekker in het gehoor. Eigenlijk ben ik alleen niet zo onder de indruk van My Way. Structureel valt er niet zoveel te beleven en ook Peavy brult dit nummer plichtmatig vol. Het is gelukkig een uitzondering. In andere songs blijkt de bassist opnieuw niet de meest flexibele zanger, maar dat weten we nu wel. Zijn enthousiasme, agressieve ondertoon en talent om ontzettend pakkende refreinen te bedenken, maken in dat opzicht veel, zo niet alles goed.

Aan alles op deze uitstekend geproduceerde plaat is te horen dat Rage er weer zin in heeft. Nieuwe drummer Vassilios 'Lucky' Maniatopoulos en snarenplukker Marcos Rodriguez doen bovendien uitstekend hun ding. Vooral de gitarist is erg goed en met name op de tweede helft van het album strooit hij met prima gitaarsolo's. Rage heeft door de jaren heen een vrij trouwe fanbasis opgebouwd. Of ze met dit stevige album veel nieuwe liefhebbers aanspreken is de vraag, maar er mankeert weinig aan. Wie het oude werk en latere (harde) albums als Black In Mind, Welcome To The Other Side, Carved In Stone en 21 goed vindt, kan hier ongetwijfeld mee uit de voeten. Ben benieuwd of er met deze hernieuwde energie over twee jaar 'gewoon' weer een nieuwe schijf in de schappen prijkt.

Tracklist:
1. The Devil Strikes Again
2. My Way
3. Back On Track
4. The Final Curtain
5. War
6. Ocean Full Of Tears
7. Deaf, Dumb And Blind
8. Spirits Of The Night
9. Times Of Darkness
10. The Dark Side Of The Sun