Kijk, dat is nog eens een minimalistische albumhoes! Dit DIY-in-Paint-achtige artwork zal de Spanjaarden van Grim Comet niet veel hebben gekost. In 2014 bracht deze driekoppige band uit Madrid al een ep- en full-length-versie uit van Pray For The Victims. Anno 2016 brengt Art Gates Records het nieuwe album God Is Dead, Lets Eat Him uit. Helaas wordt het op dit album pijnlijk duidelijk dat de muziek van Grim Comet nog in de kinderschoenen staat.
Naar eigen zeggen spelen deze heren 'grim metal', een omschrijving waar je niet veel mee kunt. Een combinatie van thrash en stoner is misschien een wat concretere aanduiding. De eerste band die bij het luisteren in je opkomt, is Megadeth. Dit komt vooral door de gelijkenissen van de stem van Willy Black met die van Dave Mustaine. Laatstgenoemde mag dan ook geen hoogstaande zanger zijn, in vergelijking met Black valt het allemaal nog wel mee. Black zoekt bij vlagen best enkele interessante melodielijnen op, maar bij het merendeel van de songs is de erg op de voorgrond tredende zang tenenkrommend. Deze zeer matige vocalen verpesten een hoop, want op instrumentaal gebied zit het eigenlijk best goed. De gitaarsolos van dezelfde Black zijn bijvoorbeeld dik in orde en smaken naar meer. Ook het baswerk van Alvarito Arias is goed hoorbaar, iets wat bijna altijd een pluspunt is.
Overdriven Reality en het naar Tiamat-neigende Sleep zijn beide prima songs en vormen de zeldzame hoogtepunten op deze korte plaat. Het dansbare Ball n Chain is een vreemde eend in de bijt, waarmee de Madrilenen laten horen niet bang te zijn om te experimenteren. Daarbuiten is het songmateriaal op God Is Dead, Lets Eat Him maar matig. De plaat biedt enkele positieve aanknopingspunten voor de toekomst, maar toont vooral aan dat er nog genoeg werk aan de winkel is voor deze jonge groep.
Tracklist:1. Inner Halls
2. Echoes
3. Overdriven Reality
4. The Path We Ride
5. This Mourning
6. Ball n Chain
7. Ghost
8. Sleep
