Aan culturele en muzikale bagage geen gebrek bij Blaak Heat. De band bestaat uit ervaren muzikanten die als groep in relatieve korte tijd al Parijs, New York en Los Angeles als thuisbasis hebben gehad. Op de vorige plaat (nog onder de naam Blaak Heat Shujaa) waren de uiteenlopende invloeden al goed te horen. Met de nieuwe bassist Henry Evans (ex-Spindrift) en de toevoeging van percussionist Nelson Bragg wordt op het nieuwe album Shifting Mirrors vooral de focus gelegd op Midden-Oosterse muziek, doordrenkt met heavy psych uit de Amerikaanse westkuststreek.
Shifting Mirrors staat vol met composities die doen denken aan experimentele groepen als Om, Estradasphere, Miasma & The Carousel Of Headless Horses, maar vooral Secret Chiefs 3. Dat er gespiekt is bij laatstgenoemde is overduidelijk. Bij vlagen zijn de gelijkenissen zo evident, dat je Blaak Heat bijna gaat zien als een rip-off van Secret Chiefs 3. Dit is niet helemaal terecht, want ondanks de overeenkomsten, zitten er toch essentile verschillen in de aanpak en het geluid van beide bands. Blaak Heat gaat niet zo ver als Secret Chiefs-kernlid Trey Spruance, die als multi-instrumentalist zijnde, doorgaans een vrachtlading aan traditionele Oosterse instrumenten uit de kast haalt. Nee, Blaak Heat houdt het wat simpeler. Er worden met de oed en qanun wel enkele niet-Westerse snaarinstrumenten gebruikt, maar voor de rest houdt Blaak Heat het bij gitaar, basgitaar, toetsen en percussie.
Een ander verschil tussen de genoemde bands en Blaak Heat is dat laatstgenoemde wat metalvriendelijker is. De songs zullen weliswaar voor de traditioneel ingestelde metalheads zeker even wennen zijn, maar toch wordt het nergens te experimenteel. Zo zijn Anatolia, Sword Of Hakim en Black Hawk behoorlijk furieuze songs en is het stevige gitaar- en percussiewerk prominent aanwezig. Hoewel het overgrote deel van het album instrumentaal is, zijn de vocalen verbeterd ten opzichte van de vorige platen. Thomas Bellier is geen grootse zanger, maar zijn vocalen brengt hij hier op een overtuigende en doordringende manier en ze worden veelal voorzien van vervormende effecten.
Shifting Mirrors kent nauwelijks dieptepunten, maar de hoogtepunten zijn zeker de moeite waard om aan te halen. Dat zijn The Approach To Al-Mutasim, maar vooral het op uitstekend gitaarwerk gestoelde Ballad Of Zeta Brown. Laatstgenoemde is een ijzersterke compositie waarin Blaak Heat alles uit de kast haalt. Gedurende zes minuten word je verwend met Frank Zappa-achtige gitaarsolos, swingend toetsenwerk en passages die niet zouden misstaan in een spaghettiwestern. De tweede helft van de plaat is wat rustiger van aard, maar bevat met de instrumentale tracks Tamazgha en Danse Nomade ook weer enkele pareltjes.
Of deze plaat wat voor je is, staat of valt toch wel een beetje of je wat kunt met Oosterse elementen in rockmuziek. Op Shifting Mirrors zijn deze prominent aanwezig. Kijk alleen maar naar de songtitels en je weet dat het Midden-Oosten een belangrijke inspiratiebron is geweest bij het maken van dit album. Ondanks de wat experimentele insteek zijn de liedjes uiteindelijk best makkelijk verteerbaar. Voor liefhebbers van de genoemde bands is deze nieuwe Blaak Heat sowieso een must-listen.
Tracklist:1. Anatolia
2. Sword Of Hakim
3. The Approach To Al-Mutasim
4. Taqsim
5. Ballad Of Zeta Brown
6. Black Hawk
7. Mola Mamad Djan
8. Tamazgha
9. The Peace Within
10. Danse Nomade
