Dit zevende studioalbum ligt in het verlengde van voorganger The Divinity Of Purpose en is te typeren als een onvermurwbaar brok graniet van iets meer dan dertig minuten. Op deze plaat ligt andermaal de focus op de hardcorekant van de band, maar zijn ook de metalinvloeden weer ruimschoots aanwezig. Wat wel veranderd is, is de thematiek van verschillende nummers. Hatebreed staat bekend om anthems over eer, voor jezelf opkomen en je angsten tegemoet treden. Op The Concrete Confessional toont Jamey Jasta zich opvallend maatschappijkritisch, met nummers als A.D., Us Against Us en Slaughtered In Their Dreams als sterkste voorbeelden.
Deze plaat mag voor de rest dan wel een routineklus zijn, maar de songs zijn stuk voor stuk uiterst krachtig en pakkend. Het scheurt, beukt en bevat hier en daar uitstekende thrashriffs. Jasta mag dan wel de koning van de one-liners genoemd worden, hij weet wel verdomde goed hoe je een boodschap moet verpakken. Goede voorbeelden hiervan zijn Looking Down The Barrel Of Today - dat al eerder als single is uitgebracht - en Seven Enemies.
Van alle dertien tracks komt alleen Somethings Off niet helemaal lekker uit de verf. Dit komt voornamelijk doordat er wat gexperimenteerd wordt met cleane zanglijnen, wat nou eenmaal niet het sterkste punt is van Jasta. Het is echter een minuscuul minpuntje op een ijzersterke plaat. Hatebreed laat op The Concrete Confessional horen dat ze al jarenlang misschien wel de beste band binnen hun genre zijn. De eerste twintig jaar mag er dan wel bijna op zitten voor het vijftal, het heilige vuur brandt in ieder geval nog volop.
Tracklist:
1. A.D.
2. Looking Down The Barrel Of Today
3. Seven Enemies
4. In The Walls
5. From Grace Weve Fallen
6. Us Against Us
7. Somethings Off
8. Remember When
9. Slaughtered In Their Dreams
10. The Apex Within
11.Walking The Knife
12. Dissonance
13. Serve Your Masters
