Twintig jaar na het eerste Book Of Shadows-album vond Wylde het weer tijd om zijn gevoelige kant aan ons te uiten. De meeste fans zijn hiermee dolblij, maar moet je dat wel zijn? Creert hij door deze lange tussentijd niet teveel verwachtingen bij zijn fans? Ja, en lang niet iedereen vindt dit album zo goed als dat van twintig jaar geleden, maar toch bewijst hij met dit album wel dat hij nog steeds relevant is en nog steeds steengoede soloalbums kan produceren naast keihard shredden met Black Label Society.
In vergelijking met het album van 1996 is deze een tikje rustiger en ietwat monotoner. Het is ook nogal langdradig (veertien nummers) maar Wylde heeft een geweldige stem. Soulvol, maar met een rauw randje dus het is niet zo dat het saai wordt om naar te luisteren na een aantal nummers. De akoestische gitaar is het hoofdinstrument, maar deze wordt goed afgewisseld met elektrische gitaar, waarin je af en toe de karakteristieke sound van Wylde terughoort (de combinatie van country-vingertechnieken met stevige metal, al blijft de metal hier ver te zoeken). De solo's op deze plaat verdienen overigens een eervolle vermelding.
Hoewel die-hard fans van Book Of Shadows uit 1996 het misschien een teleurstelling zullen vinden, is het al met al een goed opgebouwd album met mooie teksten en een perfecte combinatie van southern rock en countryblues. Het is fijn om naar te luisteren en verveelt niet en misschien vinden we over twintig jaar dit album net zo perfect als Book Of Shadows.
Tracklist:
1. Autumn Changes
2. Tears Of December
3. Lay Me Down
4. Lost Prayer
5. Darkest Hour
6. The Levee
7. Eyes Of Burden
8. Forgotten Memory
9. Yesterdays Tears
10. Harbors Of Pity
11. Sorrowed Regret
12. Useless Apologies
13. Sleeping Dogs
14. The King
